Brouwerij Broers (Overslag)

Uitzicht:
Zwart, donker bier met dikke beige schuimkraag.
De kleur en de dikte van de schuimkraag verraden het gebruik van stevig gebrande mouten.
Eerder weinig pareling in dit bier.

Aroma:
In het aroma krijgen we vooral koffie.
Van een dergelijk bier zou je wat fruit verwachten in de geur, maar dat is afwezig. De mokka neemt de bovenhand.

Smaken:
In de smaak is ook koffie de rode lijn.
Het bier zet erg sterk aan met een stevige scheut koffie, maar de smaak valt ook snel weg.
Enkel wat zoet blijft over, daardoor komt het bier wat waterachtig over.

In de nasmaak komt de bitterheid opzetten.
Dit is een gebrande bitterheid die past bij de koffie.
Hopbitterheid is minder op te merken.

Op het moment dat dit bier de verwachtingen van het aroma zou moeten inlossen valt de smaak weg.

Hoewel het veelbelovend aanzet mist dit bier body.
Daar hebben we wel begrip voor omdat dit bier slechts 4% alcohol bevat, maar we missen wel degelijk evolutie bij de degustatie van dit bier.
De koffie houdt dit bier recht, maar zou hetzelfde resultaat niet kunnen worden geboekt met donkere mouten?

Score: 2,5 hopbellen

Helder blond bier met gist in de fles. Bij het uitgieten krijgen we een onstabiel wit schuim.

Er stijgen bijna geen aroma’s op uit dit bier.
Het heeft een heel neutrale geur op wat metalisch na.
Dit lijkt heel sterk op een pilsbier.

Bij het proeven is dit een verfrissend biertje met licht hopbitter in de hoofdsmaak.
De bitterheid blijft ook vrij lang hangen. In de afdronk komt ook wat vanille opzetten.

Het bier wordt gepresenteerd in heel aantrekkelijke speciale flesjes van 66cl.
Jammer genoeg vinden we op het flesje geen enkele verwijzing naar de herkomst van dit bier.
Ook andere info is ver te zoeken.
Op het internet worden we niet veel wijzer.
Een Gentenaar die bekend is in het nachtleven heeft het bier ontwikkeld onder de vleugels van “Néobulles”, maar de zoektocht naar de effectieve brouwerij levert weinig op.
Ergens wordt gesuggereerd dat  dit bier gebrouwen wordt in Brasserie de Gargouille (Lyon, Fr).
Na een half uurtje zoeken is ons geduld op.

Inhoudelijk heeft dit bier niets speciaals.
Het hoort volgens ons thuis in de categorie “pils”, al spreekt het alcoholpercentage van 5,8% en de hergisting in de fles dit tegen.
Na een lange discussie in het proefpanel besluiten we dit bier niet te beoordelen als een degustatiebier.
Er wordt zelfs geopperd om dit bier geen beoordeling te geven.
Uiteindelijk beoordelen we het in de categorie “pils”, wat het bier 2,5 hopbellen oplevert.

Duvel Moortgat (Puurs)

Duvel Moortgat is een grote speler op de markt.
Af en toe loont het echt wel de moeite om deze brouwerij te volgen wanneer ze een “specialleke” uitbrengen.
De Barrel Aged werd in Bourbonvaten gerijpt.

Uitzicht:
Koperkleurig bier dat heel helder is met een schuimkraag die niet bijzonder sterk is.
Fijne zachte pareling, die misschien wat meer mocht zijn.

Aroma:
Zeer complex aroma. De eerste indruk is zuur, maar dan ruiken we ook fris groen fruit, boter, babeluten.

Smaken:
De smaak zet volmondig zoet aan, maar is niet plakkerig.
Dit is heel duidelijk een barrel aged bier.
Rob meent rode wijn te herkennen, maar het blijkt om bourbon te gaan.
Het basisbier moet vrij bitter zijn geweest want de bitterheid vormt een mooie lijn in dit bier die dit bier in evenwicht houdt.

Afdronk:
In de afdronk komt de vettigheid terug opzetten samen met een
alcoholwarmte, wat niet verwonderlijk is voor een bier met 11,5% alc.

De heren van Moortgat bewijzen dat ze het kunnen, bier brouwen!
De prijs van een dergelijke fles (25 Euro) mag dan exhuberant zijn, dit bier is een beleving waar creativiteit en vakmanschap afspat.

Score:
Eén van de leden van het proefpannel vindt de bourbon wat te veel op de voorgrond om dé all-time topscore te halen, 4,5 hopbellen is het verdict.

Brouwerij Elfique Aywaille

Brouwerij Elfique bestaat nu zowat 13 jaar en is uitgegroeid tot een gerespecteerde regionale speler in de Ardennen.
Een brouwerij die in onze omstreken minder bekend is, maar toch boeiend is om te volgen.

Uitzicht:
De Elfique Tripel Brune (leuk dat ze een donkere tripel hebben) is een donker roodbruin bier met een beige schuimkraag die snel vervalt tot een blijvend laagje. Het bier is lichtjes troebel, maar heeft desondanks een mooie rode gloed.

Aroma:
Het aroma is vrij sober. Wat geroosterde mout en wat gist, maar vooral de alcohol overheerst.
Dit lijkt wat op een amateurbrouwsel.

Smaken:
Volle romige aanzet in de smaak.
De bloemigheid uit de gist komt ook weer naar voor.
Redelijk wat gebrande toetsen zoals koffie en melkchocolade.
Iemand ervaart ook onaangename smaken van ontsmetting.
Wellicht omdat het water nogal metalisch is.
Dat metalische komt nog meer naar voor als de proever iets eet en dan weer proeft.

Afdronk:
De complexiteit vervalt snel en maakt plaats voor een strakke bitterheid die lang aanhoudt.
Die bitterheid staat wat schril op de volle romige

aanzet die dit bier toch naar een hoger niveau zou tillen mocht die wat langer blijven.
Het alcoholische komt ook door in de smaak, ondanks dat dit bier “maar” 8% alc heeft.

Score:
De off-flavour van het metalische zorgt ervoor dat dit bier slechts 2,5 hopbellen scoort.

Interessante authentieke ambachtelijke brouwerij, maar het niveau van dit soort brouwerijen is de laatste jaren toch flink gestegen en deze Elfique Tripel Brune hinkt wat achterop. Hopelijk doen de andere soorten het beter.

Brouwerij Hedonis – Gavere (gebrouwen door ’t Verzet Anzegem)

Brouwerij Hedonis gaat graag opzoek naar nieuwe smaken en uitdagingen en heeft daarvoor de ideale partner gevonden bij brouwers ‘t Verzet. “Excuse me while I kiss my Stout” laat al uitschijnen dat het niet om doordeweeks bier zal gaan.

Zwart bier met donker beige schuimkraag. Nog maar zelden zo’n donker schuim gezien. Sterk schuim dat fijnmazig is en in wolkvorm blijft staan en een mooie “Belgian lace”.

Het aroma is heel sterk aanwezig.
De geur van mokka en fondantchocolade overheerst, maar we nemen ook wat kersenlikeur waar in het aroma.

De smaak zet zoet aan, het doet wat aan kandijsuiker denken, maar dan neemt de gebrande smaak de bovenhand.
Die blijft wel aangenaam binnen de perken.
Daarna komt de bitterheid sterk opzetten.

Die bitterheid komt heel sterk naar voor in de nasmaak samen met een lichte rokerigheid. Dirk ontdekt zelfs iets “notig”.

Dit is een bier voor liefhebbers van stout.
Bij het drinken van dit bier krijg je eigenlijk dorst omdat het zo dik is.
Wij nemen er dus een glaasje water bij, zo kunnen we weer wat meer genieten van dit bier.

Zeker geen doordrinker dus, maar wel een smaakervaring.
De discussie in het proefpannel is of de brouwers ons hier echt laten “genieten” van een innovatief bier.

De brouwers omschrijven het als een “hazelnut maple syrup milk Stout”.
Er zitten inderdaad hazelnoten, esdoornsiroop en melkzuur in.
Maar die waaier van smaken wordt overheerst door de gebrande smaak en de stevige bitterheid.
Erg smaakvol voor 8,2% alc.

De smaken zijn in elk geval nog niet helemaal versmolten.
Misschien zou een rijping van 6 maanden tot een jaar dit bier ten goede komen.
Het sterke bitter zou wellicht wat afnemen en zich versmelten met de rest.

Zowel de merknaam, het ingewikkelde biertype, de waaier van ingrediënten en het wat opzichtige etiket (met een soort wolf) zijn voor ons eigenlijk allemaal wat te veel.

Dit bier leidt in het proefpannel tot de discussie of het doel van bier “degusteren” moet zijn of

“dorstlessen”. Dit bier zit duidelijk extreem in het segment “degusteren”.
Iemand in het proefpannel vindt dat er bepaalde limieten overschreden worden met dit bier.

Omdat de meningen ver uiteen liggen haalt dit bier een gemiddelde score van 3,5 hopbellen.