Donker bruin bier, maar bij het openen stellen we vast dat er geen CO2 verzadiging op het bier zit. Het uitgieten kost dan ook enige moeite.

We krijgen er een kleine licht bruine schuimkraag op.In het aroma vooral kandijsuiker, maar ook een zeker onaangenaam aroma.

Ook in de smaak één en al kandijsuiker. Zonder bruis is dit erg plakkerig. Is dit bier wel hergist? En dat aroma, misschien is er sprake van een infectie? Bij sommige proevers ging de lamp al aan het branden. Het zal toch niet van de A-brouwerij zijn? Ja, toch wel. Het is niet de eerste keer dat we een bier met brouwfouten proeven dat afkomstig is van Alvinne.

Waar de hele hype rond de brouwerij onder bierliefhebbers dan vandaan komt weten wij ook niet. Misschien omdat het bier zo duur is?

In elk geval, fouten gebeuren, en uit respect voor de brouwers dachten we het bier een tweede kans te kunnen geven. We mailden naar de brouwerij met ons vaststellingen, het lotnummer, de vervaldatum enz… Helaas… geen enkele reactie.

Wij gingen alvast op eigen kosten geen Land van Mortagne (of wat dan ook van Alvinne) in huis halen en kunnen dus niet anders dan dit bier beoordelen op de ervaring die we hadden. Eén hopbel dus, al is die zelfs discutabel

Blond bier, troebel (maar dat kan aan het transport liggen) en heel licht van kleur. Mooi sterk wit schuim dat in een berglandschap blijft staan. Uitzonderlijk sterk schuimen dat wordt nog eens ondersteund door een vrij sterke pareling.

Een mooi “Belgian Lace” blijft achter op de rand van het glas. Dit bier presenteert alvast heel mooi en dat past bij de chique etiketten en het bijpassende gracieuze glas.

Er is een pittig aroma van mout en gist, maar het aroma is niet over hele lijn aangenaam. Op de achtergrond hebben we het aroma van gerijpte geuze, een beetje salami, beetje kolengeur. Gelukkig wordt dit niet storend, maar meer zou dit niet mogen zijn. Misschien een aroma dat wegebt bij rijping.

De smaak wordt gekenmerkt door de hopbitterheid, aangevuld met een lichte zurigheid, maar zeker geen geuze zoals het aroma wat deed vermoeden. Ook wat groene kruiden, rucola en zuring worden genoemd. Voor sommigen ontbreekt wat body. Behalve hopbitter valt de nasmaak nagenoeg onmiddellijk weg.

Een doordrink bier voor liefhebbers van Belgian Strong Ales (7,5%alc), vooral voor de liefhebbers van een bier dat flink bruist. Een zomerbier dat op het aperitief van een barbecue past. Voor een echt degustatiebier is dit te weinig uitdagend.

Dit bier werd ontwikkeld door Van Steenberge in samenwerking met verschillende koks ontwikkeld. Het etiket is dan ook heel stijlvol ontworpen. Het lijkt ons, en blijkbaar ook volgens de website, dat dit bier heel goed past bij schaaldieren en vis. Schiet zeker zijn doel niet voorbij als restaurantbier.

Tripel Karmeliet werd in 1999 gelanceerd en heeft zich al in de eerste jaren van zijn bestaan opgewerkt tot een vaste waarde in het tripel-bier-landschap.
Zeker na de overname van AB-Inbev wordt het bier nog sterker in de markt gezet. We moeten toegeven, zowel de brouwerij als het bier hebben hun karakter behouden.

Blond biermet lichtjes oranje schijn. Het bier heeft een sterke witte schuimkraag die nogal overvloedig is bij het uitschenken. Het is vrij troebel, waarbij het vrij weinig verschil maakt of de gist in het glas wordt meegegoten of niet. Het bruisen is gemiddeld. Fruitig en krachtig kruidig aroma dat aan witbier doet denken. We ontdekken ook de duidelijke geur van tarwe in het bier.

De smaak zet zoetig aan, maar na het krachtige aroma was verwachtten we wel meer volheid. Daarna valt het bier eigenlijk even weg, wat eerder vreemd overkomt. Het bitter houdt het bier mooi in evenwicht. Nadien komt nog een krachtige, aangename maar eerder onverwachte kruidige nasmaak. We proeven dezelfde kruidigheid als in het aroma. Er komt ook weer fruit opzetten zoals rijpe banaan. De zoetigheid blijft ook lang hangen, maar wordt niet plakkerig.

Zit duidelijk in het segment van de tripel en wordt in zijn segment geapprecieerd. Goed in evenwicht, smaakvol voor 8,4% alc en toch genoeg karakter om zich te onderscheiden van de veelheid aan Tripels in het winkelrek. Een bier dat niet snel gaat vervelen en dus met glans 3,5 hopbellen verdient.

De jongste telg uit de Gouden Carolus-reeks steekt in hetzelfde pakje als de “Cuvée van de Keizer”, maar dan in het rood.

Goudblond bier dat licht gesluierd is door de hergisting. Een heel stevige pareling ondersteunt een dikke romige schuimkraag die sterk blijft staan en een maanlandschap vormt.

Heel aangenaam aroma waarin we koriander en / of curaçao waarnemen. Het aroma blijft wat verborgen onder het schuim maar het zoete van appelmoes en honing komt ons toch tegemoet.

Ook in de smaak komt het kruidige onmiddellijk naar voor, maar overheersend of storend wordt het niet. De hopbitterheid houdt het bier mooi in evenwicht en komt in de afdronk duidelijker naar voor. Er blijft wat alcohol achter in de mond en neus. De mout zorgt voor het nodige zoet.

Het proefpanel zou dit bier onder de tripelbieren onderbrengen maar de brouwer noemt dit “Imperial blond”. De term “imperial” geeft aan dat dit stevig alcoholisch is, en dat is het ook met 10 % alc.

Dit is een professioneel gebrouwen bier van hoge kwaliteit. Het is qua smaak toegankelijk voor de meeste bierdrinkers, maar het alcoholgehalte is niet te onderschatten. Dit bier vertoont toch voldoende karakter om zich te onderscheiden binnen het dikbevolkte segment van de sterke blonde bieren en de tripels. Voor ons zeker een aanrader om in alle rust van te genieten!

Een score van 4 hopbellen voor deze klepper.

Twee bieren te degusteren deze keer. Alleen maar blije gezichten op de bestuursvergadering!

Donkerblond bier met een sterke dense schuimkraag die mooi aan de rand van het glas blijft kleven. Kristalhelder met een stevig pareling

Het dikke schuim maskeert het aroma. Een wat ziltig aroma met een kleine toets hop. De smaak zet gebalanceerd aan maar blijft eerder vlak. Body en bitterheid zijn goed versmolten. De afdronk is kort en wat metalisch.   U leest het goed. De volledige smaakbeschrijving behelst nog geen 3 regels… Net zoals in januari moeten we vaststellen dat we een erg inspiratieloos bier op tafel hebben, commercieel gepusht door een opdrachtgever. Lijkt dit trouwens niet erg op de Palm Hop Select?  

Het is een typische blonde lichte doordrinker van 6,5% alc. , een doorsnee allemansvriend.  

De naamkeuze “Hoptimist” lijkt ons ook nogal misleidend gezien het gebrek aan hopbitterheid en erg blij of optimistisch worden we er ook al niet van, 2,5 hopbellen.

De Musketeers zijn intussen uitgegroeid tot een gevestigde waarde in het bierwereldje. Niet langer in Het Meetjesland als bierfirma, maar met een eigen vrij grote brouwerij in St-Gillis-Waas. Hun nieuwste telg is een variant op de Troubadour Magma: de “Tropical”.

Oranje bier met een erg dikke romige schuimkraag. Mooie kleur, maar wel vrij troebel door de rondzwevende gistdeeltjes. Mooie pareling.

In het aroma een toevloed van fruit. Abrikoos, Ananas, lychee, appel, citroen. De aroma’s zijn duidelijk afkomstig van de gebruikte dryhopping. Dit is veelbelovend. De smaak wordt overheerst door hopbitter. Wanneer er wat lucht in de mond komt komen de tropische aroma’s wel terug, maar dan wel op de achtergrond. Het bitter zet zacht aan, maar de hopbitterheid treedt steeds meer op de voorgrond en wordt naar de afdronk toe zowat de enige overheersende smaak. Dit bier rondt erg bitter af. Dit bier heeft dan ook een bitterheid van 50 EBU wat niet weinig is.

De degustatie startte euforisch, maar we missen naast de bitterheid ook wat body in dit bier. Ondanks zijn matig alcoholgehalte van 6,5 % mag dit toch iets meer body hebben. Misschien zou een echte fruitige toevoeging dit bier zelfs nog optillen tot een ongekende hoogten. Het idee van een tropische IPA, wat beïnvloed door de New England is goed, maar de bitterheid komt ons nogal agressief en houterig over. De punten zijn vooral voor de originaliteit, 3 hopbellen.

Bij het verschijnen van dit tijdschrift zie je de speciale flesjes van de Sint-Hubertusbieren overal opduiken in drankenhandels en supermarkten. Het bier is dan ook nog maar sinds 2019 op de markt en aan een stevige opmars bezig.

De flesjes zijn speciaal voor dit merk ontworpen en zijn erg stijlvol. Het etiket is beperkt tot een hals-etiketje wat het geheel een apart uitzicht geeft, maar aan info wel te wensen overlaat.

Maar belangrijker, de inhoud, het bier: Oranje amber bier met een dikke schuimkraag. Het bier is vrij troebel, ook al deden we niet alle gist in het glas. Het aroma is nogal vlak. Op de voorgrond en mout en granen. Ook groene hop komt in het aroma voor en een lichte ziltigheid. We ruiken eigenlijk bier zonder meer. De smaak is zeer evenwichtig zonder echt opvallende smaken die naar de voorgrond treden. De afdronk is zoals de hele beleving van dit bier: medium.

Met zijn 7% alc en zijn toegankelijke, maar nogal vlakke aroma en smaak, drinkt dit biertje vlot weg. Het is technisch ok, maar tegelijk ook inspiratieloos. De specifieke vormgeving zal in de winkelrekken de nodige aandacht trekken, maar de inhoud is nogal inwisselbaar. De naamkeuze “tripel” is nogal dubieus.

De vormgeving, de plotse aanwezigheid in tal van winkels en de aard van het bier verraden een commerciële insteek. Dit wordt bevestigd wanneer je op zoek gaat naar de brouwer. In eerste instantie kom je op een website die laat uitschijnen dat St-Hubertus een zelfstandig bedrijf is. Enig opzoekingswerk leert ons dat St-Hubertus onderdeel is van HLS (Horece Logistic Services) in Ternat, dat op zijn beurt deel uitmaakt van Carlsberg Importers. Daarmee zijn we bij de opdrachtgever gekomen, maar nog niet bij de eigenlijk brouwer. Die wordt zowel op het etiket als op de website goed geheim gehouden. Naar gelang de bron vinden we Du Bocq (Purnode) of Roman (Oudenaarde). En eerlijk… we gaven de speurtocht naar de producent van dit middelmatig biertje ook snel op.