Wie dit bier uitgiet moet zeker denken aan een stout of een porter.
Het bier is erg donker bruin tot zwart en heeft een beige schuimkraag.
Een opvallende schuimkraag want in eerste instantie is het schuim nogal grootmazig, maar het schuim zakt en vormt dan een dik fijn schuim dat het bier lang siert.

Om de helderheid te beoordelen is het bier te donker. We zien wel een stabiele rustige pareling.

Het aroma is niet echt uitgesproken.
We ruiken wat moutig zoet en wat gist.
We nemen aan dat de geuren verborgen zitten onder de dikke schuimkraag.

Dit bier is verrassend licht van smaak, veel lichter in elk geval dan het uitzicht doet vermoeden.
Zeker geen gebrande smaken, op een zweempje koffie na.
Het bier is overwegend zoet van bij de aanzet tot de afdronk.
Daartussen komt een zekere ziltigheid opzetten.
Bittere smaken, zowel hopbitterheid als gebrande bitterheid die je bij een bier dat zo donker is toch zou verwachten zijn ver te zoeken.

De afdronk is kort en zoetig.

Het panel noemt dit een bier van tegenspraken.
Het uitzicht laat een smaakbom vermoeden, maar de smaak lijkt eerder op een doordrinkbier.
De smaak doet een doordrinkbier vermoeden, maar het bier heeft 9% alc. We blijven een beetje verweesd achter.

Het proefpanel krijgt het flesje te zien na de degustatie.
Mocht je kunnen discussiëren met een flesje was het wellicht gebeurd.
Dit zou (of is daadwerkelijk) het eerste bier moeten zijn waaraan porto is toegevoegd.

Reactie van een panellid: “Porto? Welke porto? (proeft)… ‘tja, als je het weet misschien… Nee, toch niet”.

Dit bier verdient volgens ons 2 hopbellen.
Niet omdat het slecht bier is, maar het lost de gecreëerde verwachtingen niet in.
Niet de verwachting die het uitzicht schept, niet de verwachting die het flesje schept en de website…
Mocht je met een website kunnen discussiëren…

Uiteindelijke quotering van het proefpanel: 4,5 hopbellen.

Nee, hierboven staat geen hopbelletje teveel en nee, Ambibrew is ook niet minder streng geworden.
De Gulden Draak 9000 Quadruple die we (zoals altijd blind) proefden maakte het proefpanel onverdeeld gelukkig.

Helder amberkleurig bier met een middelmatige schuimkraag die ondersteund wordt door een gezapige, maar duidelijk aanwezige pareling.

Zo veel dronken we er nu ook weer niet…
Het aroma is rijk en fruitig. Het wordt gedragen op alcohol, niet verwonderlijk als je weet dat dit bier 10,5% alc bevat.
We ruiken opgelegde pruimen, rumtopf wordt genoemd, en rood fruit.

De smaak is rijk en complex.
Een warm gevoel van alcohol doet denken aan toetsen van cognac en likeur, maar het geheel blijft toegankelijk.
De smaakervaring is gebalanceerd zoet en de aroma’s van ingelegde pruimen en rood fruit treden weer op.
Bitterheid speelt slechts een bijrolletje om het bier evenwichtig te houden.

De afdronk blijft lang hangen.

Met zijn 10,5 % alc is dit een biertje om langzaam te degusteren.
Eén panellid vindt de alcohol iets te geprononceerd.
Dit bier is een prachtig dessertbier voor wie eens iets anders wil dan koffie.
Ook in combinatie met veel vleesgerechten zal dit biertje stevig zijn mannetje staan.

5 hopbellen zijn uiteraard alleen voorbehouden aan bieren die ons van onze sokken blazen.
Waarom de Gulden Draak Quadrupel dan geen 5 hopbellen verdient horen we u denken.

Om 5 hopbellen te halen mist dit biertje een beetje een element van verrassing, en dan is er de kwestie van de gist.
Bij het uitgieten is dit bier kristalhelder, hoewel vermeld staat dat dit bier hergist (met wijngist volgens de website).
Het petieterig druppeltje gist dat je dan toch uit de fles kan wringen brengt dan ook weinig of geen meerwaarde.

Tip van één van de panelleden: Dit bier in flessen van 75 cl op de feesttafel bij het hoofdgerecht en schenken in wijnglazen zodat de geserveerde hoeveelheid kleiner is en minder afschrikt.

Bij Corsendonk gebruiken ze voor één keer niet de gebruikelijke termen “blond”, “bruin” en “tripel” om hun verschillende types van abdijbieren te onderscheiden.
De Corsendonk Agnus is een blond bier van 7,5% alc en situeert zich dus in het segment van de tripels.

Een blond bier dat licht gesluierd tot vrij troebel is vult ons glas.
De troebelheid is afhankelijk van de hoeveelheid gist die in het glas gegoten wordt.
Dit is al een pluspunt: dit bier is degelijk hergist, en niet met een beetje “showgist” verrijkt.

Het bier vertoont een sterke witte schuimkraag en een sterke pareling.

Een aangenaam aroma bekruipt onze neusgaten.
Duidelijk hop en subtiel wat kruiden zoals die van een witbier, koriander en curaçao.

De smaak zet zacht hopbitter aan en is mooi in evenwicht.
Dit zet aan als een prima dorstlesser.

Wie meer gist in het glas heeft proeft een voller bier waar het moutzoet meer op de voorgrond treedt.
De smaak evolueert langzaam naar een mooie droge hopbittere afdronk met op de achtergrond toch weer een beetje kruiden.

De mooie styling van de fles en het glas maken het plaatje compleet.

Een prima dorstlesser, ideaal als aperitief. Een aanrader
voor wie voor zekerheid kiest want dit bier heeft genoeg karakter om “een tikkeltje anders” te zijn, maar is ook main-stream genoeg om een groot publiek te bekoren.

Conclusie van het proefpanel: 3,5 hopbellen.

Een biertje dat vrij regelmatig besteld wordt maar nu door het panel zonder enige notie besproken werd.

We merken na het uitschenken op dat er een fijnmazig schuim is.

Het bier zelf is donker van kleur, op een zonnig terras op een mooie nazomerdag kleurt dit ietwat naar de rode kant.

Er is een mooie pareling in het glas.

In de neus bespeurt het proefpanel een aroma van rode vruchten en rozijnen.

Bij het proeven smaken we een gebrande geur met ook terug het rood fruit en rozijnen.
Het biertje heeft een vrij volle smaak.

Als afdronk proeven we kandijsuiker.

Er is een zekere bitterheid met droogtrekking achter op de tong.

Kortom een lekker donker bier dat zeker bij het proefpanel in de smaak valt.
Als beoordeling geven we de Donkere Augustijn een score van 3 hopbellen.

Misschien zaten we niet echt op een nieuwe Leffe te wachten, maar van deze lazen we toch al vrij positieve commentaren.
Dus toch geprobeerd en (zoals altijd) blind laten proeven door de andere Ambibrewers…

Helder licht amberkleurig bier met een stevige witte schuimkraag.
Met de beste wil is hier geen gist uit de fles te krijgen.
Er staat niet vermeld of het bier al dan niet hergist op de fles, maar alles wijst erop dat dit bier niet hergist.

In het aroma komen vooral perzikken naar voor.
Ook een beetje snoep (van die geel / rode perziksnoepjes) en een lichte rokerigheid.

De smaak zet vol en vrij complex aan.
De vrij zoete moutige aanzet wijkt voor een evenwichtige bitterheid die vrij lang blijft hangen.
De lichte rokerigheid is de rode draad. Er is ook een typische kruidige smaak die de blinde proevers moeilijk kunnen benoemen maar wel kennen.
Wanneer kenbaar gemaakt wordt dat het een Leffe-telg betreft weet iedereen welke de onbenoemde smaak is. Deze is typisch voor de Leffe-gist.

De hopbitterheid blijft vrij lang hangen.

Dit leunt aan naar een Brugge tripel, maar we aarzelen toch om dit als “tripel” aan te duiden.

Baanbrekend is het niet, maar toch gebiedt de eerlijkheid ons te zeggen dat dit een foutloos bier is dat best aangenaam wegdrinkt.
Beetje vreemd dat dit bier in de zomer op de markt komt. Zowel de uitstraling van het stijlvolle etiket als de volle smaak hebben een eerder “winters” karakter.

Dit bier krijgt van ons 3 en ½ hopbellen op een schaal van 5. Mocht het hergist geweest zijn had het wellicht nog iets hoger gescoord.

Eentje uit de vakantie-oogst van Pascal, een Duits biertje in een mooie beugelfles van twee liter met glazen handvat.
Het etiket hangt aan de flessenhals. Alleen al de presentatie nodigt uit…

Een troebel blond bier met een dikke fijne sterke schuimkraag.

Het aroma is moutig, maar tegelijk ruiken we ook fris fruit.
Ook iets minder aangename aroma’s van kolen en zwavel komen naar boven.
Misschien is dit bier nog wat jong wanneer we het drinken.

De smaak zet zacht aan, matig bitter.
We herkennen duidelijk het type Weissenbier.
De smaak evolueert naar kruidig en heeft een opmerkelijke lichtzurige toets van appelen.

In de afdronk komt de kruidigheid steeds meer naar voor waarbij we koriander herkennen.

Wij vinden dit bier een erg lekker terrasjesbier, een goede doordrinker ook met maar 4,8 % alc.
We hebben met ons vieren geen moeite om de fles van 2 liter soldaat te maken…

Pascal bezocht ook de nieuwe brouwerij die sinds 2011 in een oude brandweerkazerne gevestigd is in Kochem.

Het bier strandt op 3 hopbellen door de foutjes in het aroma .

De nieuwste telg van het Keizer Karel-geslacht wordt deze maand door ons onder de loep genomen.

Het begint goed: een nieuw gepersonaliseerd flesje oogt altijd goed en
professioneel.
Bij het uitschenken zien we een kristalhelder licht blond bier met een rijke, vrij ruwe
schuimkraag die langzaam vervalt tot een blijvend laagje schuim op het bier.

Wie wat moeite doet krijgt ook wat gist uit het flesje gewrongen.
Dit doet ons vermoeden dat dit bier niet écht hergist op de fles.
Iets wat bij grote brouwerijen, zoals hier Haacht, wel meer voorvalt.

Het bier heeft niet alleen het uitzicht van pils, maar ook de geur van pils.
Meer nog, vooral de onaangename DMS (dimethylsulfide)-geur die soms in pils voorkomt springt in de neus.
DMS ruikt een beetje naar gekookte kolen…

Het bier zet vrij neutraal aan, maar dan zijn ze er weer… de kolen.

De afdronk is vrij bitter en blijft lang hangen. Toch is dit geen aangename hopbitterheid
die je doet verlangen naar een volgende slok.
In lijn met het aroma en de smaak heeft ook de afdronk niets uitnodigends.

Dit is echt een tegenvaller, ondanks de grote billboards overal langs de weg die ons moeten doen kiezen voor
Ommegang in de plaats van Duvel.

Een raad van het proefpanel:” Geniet deze zomer van een biertje, maar wij mijden de “Ommegang”.

Dit bier is blond gesluierd tot troebel met een erg stevige rijke schuimkraag.

In het aroma treffen we zoetige geuren aan, afgewisseld met een zekere geroosterde toets.

De smaak zet vol aan maar is goed in evenwicht door een gulle hopgift die het bier de
nodige bitterheid geeft.
Ook in de smaak komt de geroosterde toets terug, dit keer lijkt het een beetje op geroosterde nootjes.

Een droge afdronk waarbij de hopbitterheid nog aangenaam lang blijft hangen sluit de smaakervaring bij dit bier af.

Dit bier presenteert zichzelf als een streekproduct van Boulogne sur Mer.
Het lijkt ons echter een “on-Frans” bier.
Enig zoeken op het etiket bevestigt ons vermoeden: Dit bier wordt gebrouwen door de Belgische Proefbrouwerij in Lochristi voor brouwerij Christophe Noigon in Calais.

Een aangenaam degustatiebier en een aanrader voor wie al eens naar de Noord-Franse kust afzakt.
Conclusie van het proefpanel: 3,5 hopbellen.