‘Rijden met de trein is altijd een beetje reizen’, met deze overtuiging vertrokken we met zessen in het station te Aalter richting Brussel.  W
e waren uitgelaten en vol enthousiasme net als we gingen op schoolreis ? ! 

We kwamen vlotjes aan in Brussel Centraal waar we eerst ons hotel opzochten om  gesleur met valiezen te vermijden.
De start van ons programma van de eerste dag bestond erin om eerst een aperitief te gaan drinken vooraleer we gingen lunchen.

Hiervoor trokken we richting Molenbeek.
Sommigen van ons die niet beseften dat we ons bevonden in het hartje van Molenbeek moesten hun mening herzien.
De invloed van de media zorgt voor een negatieve kijk, terwijl dit een zeer gezellige buurt is.
We passeerden tal van leuke cafés, restaurants en heel veel brocantezaken.
Maar uiteraard moest er eerst halt gehouden worden voor het aperitief.
We mochten er niet blijven hangen op het leuke terras van Bar Resto ‘Thé Dansant’ hoewel de opschriften op de krukken toch anders aangaven…

Er stond ons nog een culinaire ervaring te wachten in ‘resto Bière’.
Een fantastisch biergamma, een apart interieur voorzien van de nodige retro-attributen en gezellige babbels zorgden ervoor dat we daar toch enige tijd vertoefden.
Om nog maar te zwijgen van de lekkere keuken met Vlaamse gerechten waarbij zelfs de bloedworst putje zomer wel te smaken viel.

De vrouwen in de groep hadden hun shopping-drang al on hold gezet in het heengaan naar het restaurant.
De mannen werden dus gedwongen bij het verder zetten van de route toch enkele leuke brocantewinkels binnen te stappen.

Een rijkdom van vintage meubels konden er bezichtigd worden.
We hadden er kunnen blijven rondkuieren, maar er stond uiteraard nog een ander evenement te wachten: de bierbeurs.

We trokken dus maar in de richting van de Grote Markt.
Met een groot scepticisme schoven we aan in de rij om er binnen te geraken.
Een fouille is normaal ten tijde van terreur, maar al gauw zagen we ook een ellenlange rij wachtenden om jetons te kopen en die om te ruilen waren voor een biertje.
Twee luttele kassa’s voor een massa volk die bier willen proeven was uiteraard veel te weinig.
We zagen het niet zitten om ook onze beurt af te wachten.
We gingen eerst de zaak eens observeren.

Onder andere de grootte van de glazen interesseerde ons, aangezien de prijzen (die we al op voorhand bekeken) niet goedkoop bleken.

In het toeren zagen we plots een Mega alcoholtester-machine begeleid door een ‘Man called BOB’ ?.
Uiteraard wilden de mannen zich bewijzen en wel eens weten hoe hoog het alcoholgehalte in hun bloed op dat moment al was.
Dirk ging als eerste en het resultaat zei dat hij niet meer achter het stuur mocht.  (toch wel nvdr.)
Dan was Rob aan de beurt en wat bleek: er was teveel alcohol in zijn lichaam aanwezig want het machine sloeg tilt.
Mr. BOB werd al wat pissed want hij moest zelf ‘mondeling’ de machine resetten.
Tom stond te popelen om beter te doen, maar hiervoor moest hij beloven dat het bij hem niet hetzelfde liedje ging zijn.
Mr.  BOB zijn adem zou anders wel op raken….Maar nee hoor, de eerste prijs bleek voor Rob en hij verdiende zeker geen BOB-sleutelhanger ?.
Nog een geluk dat we met de trein gekomen waren…

We lieten de beurs voor wat ze was en besloten zelf de leuke cafés en terrassen op te zoeken.
Er stond nog een trekpleister op ons lijstje nL café ‘The Daringman’.

Dit is een vintage café die velen van ons terug katapulteert naar onze kindertijd.
Wij hadden dit café eerder ontdekt en hierbij ook het memorabele nieuwtje dat dit het stamcafé is van Arno Hintjes.
Het vorige bezoek was hij daar zelfs opgedoken.
En raar maar waar: terwijl we deze anekdote zaten te vertellen kwam Arno opnieuw een kijkje nemen….

En zo werd de dag gevuld met het kuieren door Brussel waarbij we de bierbeurs lieten voor wat ze was.
Tegelijkertijd gaf dit als opportuniteit dat we onbekende maar toffe plekjes leerden kennen.
Hadden we voorzien geweest van een stappenteller, kregen we waarschijnlijk een signaal dat het goed was geweest voor die dag.

We keerden daarom terug naar het hotel in de veronderstelling in de bar nog een drankje te nuttigen.
Niets was minder waar: de bar bleek gesloten.
We overwogen dan maar om de inhoud van de bars op de kamer te controleren en te zien of dit nog iets opleverde.

Tom was het meest verrast: op hun kamer stond een flesje wijn vergezeld van een zakje chips.
Lovend was hij over de gastvrijheid en ook over de wijn die best te smaken viel.
Nog meer verrast was hij toen bleek dat er wel degelijk een bonnetje bij lag om te noteren wat er die avond op de kamer gedronken was: Damn €10 voor dit flesje!
Maar uiteindelijk konden we de avond gezellig afsluiten en de rust opzoeken ter voorbereiding van de volgende dag.

Na een stevig ontbijt verwachtten we het onverwachte: Niet Rob, maar Tom was de gids voor een wandeling door Brussel.
Moeilijke opgave aangezien we een echte gediplomeerde gids in ons midden hadden.
En onze gids heeft echt zijn best gedaan: hij had een wandeling afgeprint die de voornaamste hotspots in Brussel aangaf.
We probeerden vanaf het hotel in te pikken op onze route, maar dit bleek geen sinecure.
De dag werd een afkooksel van de eerste dag : opnieuw kuieren, veel terrassen doen, de bierbeurs negeren,…

Toch waren we nog getuige van een schouwspel bij Manneken Pis.  Iedere dag krijgt dit ventje namelijk een ander pakje aan.
Deze keer was een Orde van de brouwers van St Feuillien de investeerder van de kledij.
Zij waren ‘op hun zondags’ en voorzien van geen glazen maar grote kelken gevuld met bier.
Dat deed onze brouwers uiteraard dromen…

Moe maar voldaan gingen we onze valies afhalen in het hotel en konden we nog net op een rechtstreeks trein huiswaarts wippen.  Het was goed geweest; dat was zeker !
We begonnen al plannen te maken voor volgend jaar en welke beurs we dan zouden bezoeken.

Dat zegt genoeg, toch?