Het was nieuwjaar en dus oordeelde Sylvie (die ons de flessen schonk) dat het al eens iets meer mocht zijn, dus hadden we in januari 2 versies van de Val-Dieu te proeven.

De Grand Cru presenteert totaal anders dan zijn Kerst-broertje. Deze is erg donker bruin met een gebroken witte schuimkraag.
Het schuim is fijnmazig en sterk.

Het aroma zit verstopt onder deze dikke schuimkraag.
Alleen likeurpralines (mon Cheri) kunnen we duidelijk herkennen.

Ook dit bier is vrij zoet, maar wel aangenaam complex met toetsen van marsepein en de genoemde likeurpralines.
De fijne hopbitterheid zorgt voor een bier dat goed in evenwicht is.

Een smaakvol complex bier.
Toch is 10,5% alc wel heel zwaar en dat proef je ook.

Alcohol is een smaakdrager, eigenlijk hoef je de alcohol zelf niet te proeven en dat is in dit bier dus wel het geval.

In combinatie met het feit dat dit bier te weinig parelt zorgt dit toch voor een score van niet meer dan 3 hopbellen.