We schreven het eerder al, de buitenlandse brouwers winnen meer en meer terrein in België.
Het zijn vooral de Nederlandse en Amerikaanse craftbrewers die hun weg beginnen te vinden naar ons land met kwaliteitsbieren met originele recepten en dito smaken.

Onze verwondering was dus niet zo groot toen we deze Amerikaan gewoon in de drankenhandel zagen staan. Onze verwachtingen waren omgekeerd evenredig.

Hadden we het kinderlijke etiket gezien op de flessen van 37 cl waren onze verwachtingen wellicht al iets bijgesteld…

We krijgen een donker blond bier in het glas, licht gesluierd met een fijne witte schuimkraag. Het bier parelt weinig, maar de schuimkraag blijft wel vrij sterk.

Een eerder zoetig aroma, waarin we klassieke bloemen zoals rozen menen te herkennen. Daarnaast ook wat elixir of Mandarine Napoleon. Veel aroma’s voor een bier van 5% alc. Je blijft ook nog enige tijd later nieuwe aroma’s waarnemen.
We ontdekken zelfs enige ouderdom Van veroudering is in de smaak niets te merken. De rode draad is hopbitter maar we proeven ook weer de bloemigheid van gist en thee. Een lange bittere afdronk en later een stukje broodkorst ronden de smaakervaring af.

Poleeko Pale Ale verdeelt de meningen binnen ons proefpanel. De ene vindt dat het bier te weinig smaak heeft, maar het is vooral de lage score van een panellid die vindt dat dit bier een veel te bloemig aroma heeft die de totaalscore naar beneden haalt.

We twijfelen of we hiervan een tweede zouden bestellen.