Als biervereniging moet je open staan voor alle mogelijke biertjes en dus gingen we in augustus de extreme toer op.

“De Bittere Waarheid” is een Tripel IPA met 100 IBU.
De bitterheid van een bier wordt uitgedrukt in IBU en als je weet dat een Duvel ongeveer 30 IBU heeft, dan kun je je bij de bitterheid van dit bier wel iets voorstellen…

Het etiket van dit bier spreekt ons niet aan. Het is een grijs etiket met een foto van één of ander kunstwerk en bij geen van de vier flesjes is het deftig op de fles gekleefd.
Jammer, maar het is de inhoud die telt.

De inhoud presenteert zich ook al niet te best.
Bij het openen schuimt het bier onmiddellijk over.
Wanneer we het uitgieten schuimt dit bier zo onstuimig dat het bijna onmogelijk is om het hele flesje in het glas te gieten.

Het bier is goudblond maar heeft te lijden onder de hoge druk in het flesje.
Overal zweven gistbrokken rond.
We krijgen zelfs de indruk dat er twee lagen in het bier zijn die verschillen in troebelheid.

Het aroma wordt beheerst door hop, vooral citrus en lychee, maar minder prominent dan je zou verwachten.

In de smaak is bitter de rode lijn.
Het enige wat de bitterheid wat breekt is de gist die wat naar brood smaakt.
Van een bier van 11 % alc zou je verwachten dat het wat meer body heeft om al dat bitter te dragen.

De nasmaak is uiteraard … bitter.
De bitterheid blijft lang hangen.

De reacties op dit bittere bier zijn verdeeld binnen ons proefpanel.
Sommigen vinden het nog wel ok.
Anderen spreken laten de term “way over” vallen en “een uit de hand gelopen experiment”.
Zelfs als we als proefpanel de discussie over de bitterheid uit de weg gaan kunnen we dit bier slechts 2 hopbellen geven.

De presentatie van het flesje, het overschuimen, de gist, te weinig body…
De bittere waarheid over dit bier is dat er nog veel werk aan is …