Een flesje Monsieur Rock ziet er stijlvol en wat mysterieus uit en trekt dus de aandacht in het winkelrek.

Het mysterie wordt echter niet toegelicht op het etiket.
Je wordt alleen wijzer dat dit bier in de “UK” gebrouwen werd voor Greenbrew Sprl. Greenbrew? Nooit van gehoord, maar zoals je in dit tijdschriftje al kon lezen: de buitenlandse bieren zijn in opmars.

Gesluierd tot troebel blond bier met een dikke maar grove schuimkraag die wordt ondersteund eenstevige pareling.

Het aroma is aangenaam fris en hoppig met wat citrus in de neus en wat 4VG, wat ons aan een pils doet denken.

Het bier zet hopbitter aan.
Er zit duidelijk wat metalisch aan, maar hopbitter is de rode draad.

In de afdronk ook uiteraard weer het hopbitter, maar nu komt er voor het eerst wat kruidigheidbij, we gokken op curaçao.

Een zomers bier dat je op een terrasje zeker zal verfrissen.
Maar verwacht ook niet veel meer.
We blijven ook met heel wat vragen zitten.

De stijl zou je het best kunnen vergelijken met een “Belgian Strong Ale”, type Duvel zeg maar, alleen is het alcoholgehalte wat lager met 6,6% alc.

Waarom zou je dat type bier in het buitenland laten brouwen?
Wat is de meerwaarde om een doorsnee bier in een typische Belgische stijl in te voeren.
Of is het voor de Engelse markt bedoeld?
Maar waarom dan het Belgische bedrijf?

Het etiket verschaft geen duidelijkheid en op de website moet je je ook door heel wat commerciële blabla worstelen eer je te weten komt dat dit bier in Londen wordt gebrouwen.

Over het hoe en het waarom blijft men duister.
Monsieur Rock blijkt Jean Marie Rock te zijn, vroeger brouwer bij Orval.

Wij hebben wel nog een suggestie: Draai de woorden van de naam van dit bier gewoon om en het wordt veel grappiger 🙂 .