Westmalle Dubbel
In de vorige editie kon u lezen hoe we de Rochefort 8 bespraken.
Ook dit keer werd een all-time-classic aan het proefpanel voorgeschoteld.
Maar in tegenstelling tot de Rochefort werd de Westmalle Dubbel door niemand (we proeven altijd blind) herkend.

Donker bruin bier, bijna zwart met een dikke beige schuimkraag.
De
schuimkraag is wandklevend en vervalt in een soort maanlandschap.
Zo hebben we het graag.

De helderheid van het bier is moeilijk te beoordelen gezien de kleur.
In het schuim zien we wel de resten van wat gist afkomstig van de nagisting op de fles.

Het aroma is zoetig en we herkennen rijp fruit en rozijnen.
Het doet wat denken aan de eerder genoemde Rochefort 8, maar het aroma is minder zwaar.

De smaak verrast.
Dit bier is opvallend minder zoet dan het aroma (en de kleur) doen vermoeden.

We merken nu ook andere aroma’s op in de mond, namelijk die van gebrande mout, karamel.
De smaak wordt vervolledigd met wat hop en alcohol.

De nasmaak is een combinatie van bitterheid van hop en gebrande bitterheid van mout.
Die smaken lijken wel een eeuwigheid te blijven hangen en nodigen uit tot de volgende slok.

Het panel herkent zoals vermeld de Westmalle Dubbel niet , maar we zijn het er unaniem over eens dat dit een klasbak is.
Het bier is tegelijk complex in de aroma’s en drinkbaar van smaak.

Dit gaat niet vervelen en past bij heel veel gelegenheden.