In september werd het tijd om de West-Vlaamse brouwerijen eens achter ons te laten.
We zochten het verder. Veel verder, in Nederland, dicht tegen de Duitse grens.

Troebel blond bier met dik vol schuim.
Het bier is al vrij troebel en in de 75cl fles zat een gistbodem die een sierlijke presentatie van het bier bemoeilijkt.

Na het uitgieten zie je de gist naar de bodem van je glas zakken.
Er is eerder weinig pareling. Het aroma is eerst hoppig, zoals verse groene hop.
Te snel drinken van dit bier zou een zonde zijn want dit bier geeft zijn aroma’s langzaam maar zeker vrij.
Bananenlikeur, vanille, fruitigheid.

De smaak zet vol en “vettig” aan.
Mooi evenwicht tussen zoet en bitter en de “vettigheid” doet echt denken aan botersnoepen (Werthers echte).
De stevige bitterheid houdt de zaak wel mooi in evenwicht.

Ja hoor, er is een boeiende bierwereld buiten België!!

De smaak vloeit uiteindelijk uit tot een lange hopbitterheid waarin de bananenlikeur uit het aroma weer opduikt.
Met zijn 7,5% alc is dit naar Belgische normen eerder een lichte tripel.
Dit bier wordt omschreven als “boeiend” en “correct”.
Opnieuw geven wij 3 hopbellen.

Het bier is zeker de moeite waard, maar het proefpanel (we mogen kritisch zijn hé) heeft toch wat opmerkingen.
Ten eerste: het oog wil ook wat. Zo veel gist schrikt heel wat consumenten af.
Maar we moeten in acht nemen dat dit een erg kleine (ook naar Belgische normen) en ambachtelijke brouwerij is.
Belangrijker voor het proefpanel zijn de tegenstellingen in dit bier.
Het aroma laat een zomers, verfrissend bier verwachten, maar de combinatie met de “vettige”, eerder winterse smaak wringt een beetje.