Deze maand proefden we een bier waar je een beetje geduld voor moet oefenen. Rodenbach die tussen 15 en 20 jaar oud is.

Het bier zat in een fles van 3 liter op kurk.

Bij het openen van de kurk ontsnapt nog CO2, wat een goed teken is.
Maar toch lijkt het ons eerder weinig te zijn.

Het donkere bier met de typische rode schijn en gebroken witte schuimkraag vult het glas.
Aan het uitzicht van het bier is op het eerste zicht niets veranderd in al die jaren en ondanks de matige pareling blijft de schuimkraag nog stevig staan.
We nemen een complex en veelbelovend aroma waar met de zurigheid van groene appels en krieken maar ook hout (eik?).
Het aroma doet ons denken aan een oude Goudenband van Liefmans die we vroeger ooit dronken.
De smaak zet aan met vooral gebrande karamel.
Op de achtergrond (onverwacht weinig) een lichte zurigheid en in de verte wat bitterheid.
De zeer korte smaakervaring eindigt met een beetje melkzuur.

Het aroma was veelbelovend, maar die beloftes werden niet ingelost door de smaak.
Jammer.