Van een lezer ontvingen we drie flesjes van hetzelfde bier met een bijzondere uitdaging. Het betrof drie flesjes Oude Geuze van brouwerij Boon, en meer bepaald de speciale editie “Vat 109”. De normale geuze is een blend uit verschillende houten vaten, maar de laatste jaren brengt brouwerij Boon af en toe een geuze op de markt die dus van één vat afkomstig is (deze keer dus het vat met nr 109).

Zoals steeds bij de Oude Geuze is de bewaartijd van het bier erg lang, in dit geval 30 jaar, en dat was ook onze lezer opgevallen. Hij vroeg zich af of het bier daadwerkelijk 30 jaar zou kunnen bewaard worden en of het dan ook in positieve zin zou veranderen.

Omdat het te moeilijk is om een smaakbeschrijving 10 jaar te onthouden, zeker na wat biertjes 😊, vroeg hij aan ons om een smaakbeschrijving op te stellen en die binnen 10 jaar te vergelijken met de smaak van het bier in 2030. In 2040 zullen we bij leven en welzijn het experiment nog een derde laatste keer herhalen.

Waarom dit experiment niet spreiden over 30 jaar horen we u vragen? Wel omdat de huidige proeversploeg dan allemaal 70+ zullen zijn. We houden het dus op 20 jaar en hopen jullie er respectievelijk binnen 10 en 20 jaar ook nog allemaal zijn om onze bevindingen te lezen!

Hieronder onze eerste smaakbeschrijving:

Donker blond bier met vrij stevig schuim dat mooi wandklevend is en een “Belgian Lace” vormt, opvallend voor een oude geuze. Na een tijd vervalt het schuim tot een blijvend laagje. Wat troebel met vrij weinig pareling.

Aangenaam zurig, houterig aroma, ook typisch de wilde gist van lambiek en geuze. Naast het zuur ook vanille in het aroma.

De smaakbeleving is aanvankelijk vrij vol en het verwachte zurige komt pas na enige tijd naar de voorgrond. Het zuur combineert wonderwel met de hop. Die hop is vrij aanwezig en blijft lang hangen in de afdronk. Met een beetje lucht in de mond komt ook de vanille wat terug. Dit biertje blijft lang in de mond hangen. 

Het bier wordt algemeen erg geapprecieerd door het proeverspanel omdat het vol en  rond is en tegelijk het duidelijke karakter van een oude geuze heeft zonder echte uitersten. Wat ons wel opvalt is dat de smaakbeleving nogal snel evolueert tijdens het proeven. Iemand beschrijft het als “het springt op en af”.