Sint Bernardus is vooral bekend om zijn “Abt” of “12” waarvan het recept nauwelijks zou verschillen van dat van Westvleteren 12 (zie onze eerdere experimenten).
Maar wij zetten de tripel van het gamma op tafel voor onze blindproevers.

Gesluierd koperblond bier met een sterke romige schuimkraag.
De pareling is matig en dit bier presenteert heel mooi.

Het aroma wordt beheerst door een minder aangename geur van gekookte kool.
Iets wat voorkomt wanneer bier tijdens het brouwproces onvoldoende heeft gekookt.
De off-flavour beïnvloedt de hele smaakbeleving negatief.

De smaak is volmondig.
Zoet en bitter zijn daarbij perfect in evenwicht.
In de fond dus een heel uitgebalanceerd bier dat zelfs lichtjes rokerig wordt in de afdronk.

Het bier heeft een vrij korte afdronk.
Voor 8% alc mocht dit wat meer smaakevolutie hebben.

Beide bieren van de maand maart stranden op dezelfde score van 3 hopbellen, maar wel om totaal andere redenen.
Over de Rodenbach zijn de meningen zo verdeeld dat de score een gemiddelde is.

Over de Sint Bernardus Tripel zijn we het eens, zeker niet slecht, maar hij steekt er ook niet boven uit.