Donker bruin tot zwart bier met een schuimkraag die gebroken wit is. Bij het uitgieten valt ons al op dat er geen carbonatie (bruis) op het bier zit. Het schuim valt dan ook tegen. Dikke bellen die wel blijven staan, maar niet echt een dichte schuimkraag vormen.

Zeer complex aroma dat door proefpannel zeer geapprecieerd wordt. Hout, vineus, donker fruit, bosbessen, vanille en iets zurig dat aan oud bruin doet denken. Dit bier is duidelijk op wijnvaten gerijpt waarvan wij zeker fan zijn. Alcohol slaat ook in de neus, dat kan ook niet anders met 12% alc.

Bij het proeven worden we opnieuw geconfronteerd met het feit dat er
op dit bier totaal geen pareling zit. Wat overeenstemt met de wegvallende schuimkraag. Een fel zure smaak overheerst het platte
bier. Dit proeft naar azijnsteek, wellicht vanwege een infectie. Het zuur
verbergt de smaak die wellicht wel complex kan zijn, maar nu totaal
overheerst wordt.

In de afdronk blijft vooral het zuur hangen. Dit is een bier met ernstige brouwfouten. Het proefpannel oppert “Alvinne”? Het is helaas niet de eerste keer dat we dergelijke bieren op de kop tikken.

Op het internet circuleren heel van de Westvlaamse brouwers met brouwfouten. En jawel, het blijkt wat foto’s van het platte bier.
van Alvinne te zijn. Veertien Euro voor een fles van 75cl is dan ook nog eens niet goedkoop. De smaakaanduiding op het etiket klopt volgens ons ook helemaal niet. 4 sterren zoet tegenover 1 ster zuur, dat had beter omgekeerd gekund.

Mooie vormgeving van het etiket, maar één hopbel zal toch volstaan voor dit bier.