Straffe Hendrik is herrezen en dat konden we niet zomaar laten passeren! Op onze algemene vergadering proefden we de nieuwe versie van het verdwenen bier.

Sinds de 16de eeuw wordt gebrouwen op de plaats van Brouwerij De Halve Maan uit Brugge. De huidige brouwerij De Halve Maan werd in 1857 opgericht. Aanvankelijk brouwde men er gewoon “huishoudbier”. Voor de tweede wereldoorlog sprong men er op de kar van de pilsen.

In de jaren 1980 stelde men vast dat de markt van de pilsen stabiliseerde en men besloot er een degustatiebier te brouwen dat men noemde naar de oprichter van de brouwerij: Straffe Hendrik. Het bier dat een soort Vlaamse Saison was kende in Brugge en omgeving een groot succes.

De brouwerij werd echter overgenomen door brouwerij Liefmans, die de Straffe Hendrik niet echt meer promootte waardoor de verkoop zakte. Liefmans had andere bieren die het stevig in de markt wou brengen. 
Recent ging brouwerij Liefmans echter over de kop en werd overgenomen door brouwerij Moortgat (Duvel).

Xavier Vanneste, een afstammeling van het Brugse brouwersgeslacht dat de Halve Maan had opgericht zag zijn kans schoon om de naam Straffe Hendrik terug te kopen, zoals hij dat eerder al met de brouwerijgebouwen had gedaan.

Nu is Straffe Hendrik dus terug op de markt. Althans, de naam is terug, maar het bier is nieuw. Betreft de tripel van brouwerij De Halve Maan uit Brugge. Een tripel past perfect bij hun gamma (Brugse Zot blond en dubbel).

De flesjes ogen sober maar zeer stijlvol en bijzonder afgewerkt. (zie het kroonkurkje met de halve maan).

Het bier is donker blond en ondanks de vermelde hergisting zeer helder. Het heeft een dikke zachte witte schuimkraag die mooi aan het glas blijft kleven. 
In het aroma herkenden we perziken en geroosterde mout en kruiden (tikkeltje kruidnagel?) 
De smaak zet vrij zoet aan en snel trekt de hopbitterheid naar de zijkant van de tong. Een biertje dat vol is en mooi in evenwicht. 
In de nasmaak zet de geroosterde mout weer op.

Zeker niet de laatste die we dronken.

De gegevens op het etiket zijn nogal beperkt. En de tekst: “…Straffe Hendrik is een authentiek Brugs Tripelbier dat nog steeds volgens de originele receptuur gebrouwen wordt…” deed ons wel even glimlachen. Natuurlijk de originele recptuur. Het bestaat nog maar net (toch in deze vorm).

Het merk Lesage met het opvallende oranje etiket met de centaur op kenden we al langer. Sedert enige tijd werd het recept blijkbaar overgenomen of veranderd. Blijkbaar wat problemen die een lancering en een groterenaamsbekendheid in de weg staan. Jammer want hier volgt de smaakbeschrijving:

Een blond licht troebel bier waarvan de schuimkraag snel vervalt tot een blijvend laagje dat mooi aan de glaswand blijft kleven.
Een complex aroma met fruitige toetsen als perzik en abrikoos. We menen ook een ons bekende abdijgist te herkennen.
De smaak zet vrij bitter aan, maar vlakt even nadien wat uit, om in de hoofdsmaak vooral het zoete van de mout te proeven zonder echter plakkerig te worden. 
In eerste instantie krijgt de proever de indruk dat er slechts een korte afdronk is en dat de smaakevolutie snel ophoudt. 
Opvallend is echter dat dit bier precies een beetje tijd nodig heeft om uw smaakpapillen te beroeren. Na enkele slokken is er sprake van een steeds langer wordende hopbittere afdronk.

Een bier dat niet echt uitgesproken lijkt, maar de aandachtige proever ontdekt delicate smaken en aroma’s.

Onze voorzitter is grote fan Brigand en het moest er dus ooit van komen dat dit bier van 9% alc het bier van de maand zou worden.

Deze telg van brouwerij Van Honsebrouck (ook gekend van Kasteel) uit Ingelmunster is enige tijd terug in een nieuw jasje gestoken. De foto van de boogschutter op het etiket valt in ieder geval op in de rekken, hoewel je over de esthetiek kan discussiëren.

Het bier kleurt donker blond tot licht amber met een volle, dichte, gebroken witte schuimkraag. Het bier is een ietsje gesluierd (hergist) en heeft een zeer stevige pareling. Het aroma is zeer moutig met duidelijk een toets rookmout. 
De smaak zet vol en moutig aan, maar onmiddellijk volgt de bitterheid van de hop en voel je de alcohol in de neus. In het schuim vind je een metalische smaak terug. 
Een lange bittere afdronk die combineert met een zoetheid en een beetje broodkruim vervolledigt de smaakbeleving van dit bier.

Het ene moment doet dit bier aan als een typisch zwaar blond bier, maar het andere moment verrast het je met een stevige hopbitterheid en een uitgebalanceerde afdronk. Een apart biertje waar je best rustig van geniet.

2 stevige blondjes voor de maand oktober.

Bassevelds Ezelsbier

Dit is een blond bier van 9° alc dat voor een Basseveldse bierhandelaar gebrouwen wordt bij brouwerij Van Steenberge te Ertvelde. Het is een origineel recept op basis van het blonde huisbier.

Bij het uitgieten van het bier wordt al meteen duidelijk dat dit bier niet al te bruisend is. Om een mooie schuimkraag te verkrijgen moeten we al flink doorgieten.
Het bier is blond en zeer helder, al is het toch hergist op de fles. Er is weinig pareling te zien.
In het aroma ruiken we vooral de gist, een vleugje citrus en groene banaan. Het bier zet zoet en vol aan, maar mankeert vooral pareling en frisheid. Enkel in de afdronk komt enige bitterheid opzetten, samen met een metalische smaak. 
Hoewel de afdronk zeer goed is, zal dit bier ons niet bijblijven als een topper.

Jupiler Tauro.

Dit bier van Inbev van 8,3°alc is op de markt gebracht voor een wat onduidelijke doelgroep. Pilsdrinkers die sneller dronken willen worden, terasjesmensen die anders geen zwaardere bieren drinken? Inbev noemt het een super-versie van de bekende pils.
Het design van het flesje mag er zeker zijn. Een longneck met de Jupiler-stier in relief. Dit spreekt wellicht vooral jongeren aan, maar met het typische Jupiler-lettertype blijft men verwijzen naar de pils. Kosten noch moeite werden gespaard om dit bier te lanceren.

Het bier is vanzelfsprekend kristalhelder en niet hergist. De kleur is een tintje donkerder dan een pils en de pareling is matig tot stevig. De witte schuimkraag kleeft mooi in streepjes aan het glas.
Het aroma is vrij neutraal. De smaak zet zacht aan en vloeit uit tot een licht en evenwichtig bier. De Saaz-hop die ook in pils gebruikt wordt is duidelijk aanwezig. Dit bier is zachter en iets voller dan de gewone Jupiler. De afdronk verrast ons met een vrij lange hopbitterheid en een vleugje vanille.

Na het proeven blijft ook voor ons de doelgroep onduidelijk. Dit bier is zeker niet slecht, in tegendeel, maar uitzonderlijk is dit zeker niet. De mythe (of is het een illusie van Inbev) dat dit bier een concurrent moet zijn voor Duvel, willen we bij deze uit de wereld helpen. Dit is niet eens gelijkaardig.

Wij hoopten op een hete nazomer en voorzagen daarom in september 2 biertjes van de maand. Een Keizer Karel Blond en een Bitburger.

Keizer Karel Blond 8,5°Alc van brouwerij Haacht.

Een helder koper-blond bier van hoge gisting, met een zachte fijne pareling en een fijne witte schuimkraag die snel vervalt maar wel aan het glas blijft kleven.

Het aroma is vooral zoetig, maar niet overheersend met een vleugje sisnaasappelschil.

De smaak zet zoet en zacht moutig aan. Er is niet veel bitterheid in de smaak en de afdronk is kort en zoetig met zachte hopbitterheid op de achtergrond.

Een zacht bier dat de pilsliefhebber zal bekoren op een terrasje, maar wel eens verrassend kan zijn met 8,5° alc.
Of het bier nu hergist of niet is ons niet duidelijk. In het bier is misschien een kleine sluier waar te nemen, maar noch het etiket, noch de website geven uitsluitsel.

Bitburger 4,8° alc van brouwerij Bitburger (Duitsland).

Het bleek blonde bier is verpakt in de typische flesjes met wit etiket. Zoals het een pils past is het bier kristal helder met een stevige pareling. De kleur is bleker dan deze van de pilsen die wij kennen. De witte schuimkraag vervalt tot een laagje en kleeft niet aan het glas.

De geur is vrij neutraal. Zeer licht hoppig aroma met op de achtergrond een vleugje kool, typisch voor pilsen.

De smaak is fris en zet vrij neutraal aan. De hop komt even later op zetten en is zeer verfrissend, maar overheerst niet. In de nasmaak komt naast de hopbitterheid een vleugje geroosterde mout naar voor, wat de pils speciaal en herkenbaar maakt. 
Een lange bittere afdronk.