Voor het tweede jaar op rij maakten we van ons bezoek aan het Zythos bierfestival een tweedaags weekendje. Een geslaagd concept!

Hét meest gerenommeerde bierfestival van ons land is zonder twijfel het Zythos bierfestival.
En in België-bierland wil dat toch wel wat zeggen…

Gezien Leuven niet tegen de deur ligt maakten wij er een weekendje van.
Leuven profileert zich als dé bierstad van België.
Niet helemaal onterecht als je weet dat de hoofdzetel van AB-Inbev, toch de grootste brouwer ter wereld, zijn hoofdzetel nog steeds in Leuven heeft.
Maar er is ook nog een kleine artisanale brouwerij in de stad, het bierverbruik ligt er, dank zij de studenten, veel hoger dan elders te lande, en sinds 2 jaar wordt er dus ook het Zythos Bierfestival
georganiseerd.

Vroeger werd het bierfestival in St-Niklaas georganiseerd en beperkte de bier-beleving zich ook tot het festival zelf.
Leuven doet er alles aan om het de festival-ganger naar de zin te maken.
Speciale biermenu’s op restaurant, speciale bierwandelingen door de stad, brouwerijbezoeken,…

En dus springen wij graag op de kar van al die festivalvreugde.
Tegen de middag kwamen we aan in Leuven en tot onze verrassing stond ons hotel in de steigers, helemaal bedekt met gigantische
bierspandoeken.

Na het uitpakken trokken we richting restaurant Improvisio voor een lekkere lunch met konijn in blond bier.
Als aperitief namen we de nieuwe Vedett IPA.
Improvisio is gelegen op de site van een oude abdij.
Het kader en het gebouw zelf zijn zonder meer uniek.
Het eten is er lekker en betaalbaar.
Volgende keer in Leuven weten we zeker dit leuke stekje terug te vinden.

Je zou denken dat het daarna tijd wordt voor het echte werk, maar we waren geduldig. We hadden een rondleiding met gids gereserveerd over Leuven-bierstad.

De rondleiding was best ok, maar de gids bleek niet bepaald veel over bier te kennen en bleek er ook niet bepaald veel interesse voor te hebben.

Nu was ons geduld genoeg op de proef gesteld en begaven we ons, met het gratis openbaar vervoer, naar het Zythos Bierfestival.
Zoals dat gaat op bierfestivals proef je veel bieren (à 15cl per stuk).
Ze hier allemaal uitgebreid beschrijven zou ons te ver leiden.

Twee brouwers wisten ons deze keer echt wel te bekoren.

De brouwer van BOM Brewery was vroeger werkzaam bij Orval, Boon en St-Bernardus en mout al het graan dat hij gebruikt zelf.
Zijn bieren heten Triporteur. Het achtervoegel verschilt bij elk bier; De versie die ons even deed stil staan was de Triporteur Belgian Oak waarbij de mout op schilfers van Belgische eik geroosterd / gerookt werd.
Een vol complex bier waarin je smaken blijft ontdekken.

De tweede brouwer die ons wist te bekoren was De Dochter van de Korenaar met zijn Noblesse VSOP.
Noblesse VSOP is een licht blond biertje, een hoppig pilsje dat gerijpt is op jeneverbessen van Filiers.
Een prima combinatie zo blijkt en met zijn 5,5% alc ook eens een lichter biertje op het festival.

Het bierfestival van Brugge (BAB) heeft zijn oude locatie aan de Hallentoren wegens het grote succes moeten verlaten en vond nu plaats in de Beurshallen.
De verhuis werd door velen (waaronder onszelf) betreurd.
De locatie aan in de Lakenhallen in de schaduw van de Hallentoren was zonder meer uniek.
Maar ook zondermeer te klein geworden, zowel voor het talrijke publiek als voor de talrijke brouwers.

Na de algemene vergadering vertrokken we dus met een achtkoppige Ambibrew delegatie richting Brugge.

Onze secretaris moest jammer genoeg forfait geven wegens nekklachten. De verhuis naar de Beurshallen heeft ook zeker zijn invloed op de sfeer.
Wie al op het Zythos-festival in Leuven is geweest zal zeker de vergelijking gemaakt hebben.
En dit zowel in negatieve zin als in positieve zin.

Het bierfestival is zijn eigenheid kwijt in die zin dat er geen verdwaalde toeristen meer aan te treffen zijn.
In de Lakenhallen liep je wel eens een verwonderde Japanner tegen het lijf die zich de ogen uitkeek op dit evenement.
Er zijn veel buitenlanders, dat zeker, maar die zijn er bewust voor het bierfestival.
De kindvriendelijkheid van het festival was al enige jaren in dalende lijn wegens plaatsgebrek.
Nu er meer plaats is, is er toch helemaal niets meer voorzien voor de kinderen.
En de plaats… tja… wat kan nu tippen aan de middeleeuwse hallen?

Dit is een bierfestival geworden voor zij die er écht willen zijn.
En dat is dan meteen ook het positieve.
Het bierfestival is het tweede grootste van het land (na Zythos in Leuven) en zet zich vanaf nu ook op de kaart als het tweede meest prestigieuze festival wat betreft het aanbod. In

Leuven slooft elke zichzelf respecterende brouwer zich uit om iets nieuws of exclusief voor te stellen.
Een trend die zich ook in Brugge begint te ontwikkelen en in dit concept ook steeds sterker zal worden.

Alle bieren opsommen die we geproefd hebben zou ons veel te ver leiden.
Toch willen we niet nalaten enige van de meest opvallende bieren te vernoemen.

Eerst was er de 1894, het nieuwe bier van brouwerij De Brabandere (voorheen Bavik).
Een stevige tripel met een scheutje verzuurd bier dat gerijpt is op de eiken foeders in de brouwerij.
Door iedereen unaniem als een origineel en lekker bier bevonden.

We landden ook bij de brouwers van Alvinne die een twintigtal bieren aan het publiek voorstelden.
Allerhande soorten bier gerijpt op allerhande soorten vaten (wijn, cognac, whisky,…)
De liefhebbers van dit soort experimenten konden hun hart hier ophalen ondermeer met de Balthazar op bourgognevaten.

De Musketeers (zie vorige editie), kunnen zich ook altijd aan een bezoekje van Ambibrew verwachten.
Dit keer hadden ze hun Troubadour Magnum in petto met extra dry-hopping met Galaxy hop.
Eerlijk… goed bier, maar de versie met Sorachi Ace was net dat tikkeltje beter.

En uiteraard moesten we ook eens passeren bij brouwerij Boelens om de Tripel Klok even te checken.
Jammer dat ze de versie die op whisky-vaten lagerde niet bij. Misschien in Leuven…

Tegen de tijd dat wij de zaal verlieten begon ze al goed leeg te lopen. En dat bedoelen we zowel letterlijk als figuurlijk.
Het sanitair was duidelijk twee dagen intens gebruikt, het volk begon naar huis te gaan en een behoorlijk aantal bieren was niet meer beschikbaar.

Volgend jaar zien ze ons zeker terug, maar eerst nog naar Zythos in Leuven!

De boog moet niet altijd gespannen staan dus trokken we met het eindejaar eens naar Gent om daar in restaurant Belga Queen, op de Graslei, het brouwersmenu te degusteren.

We begonnen onze tocht door Gent in de late namiddag op een verrassend plaatsje dat onze secretatis kende: De Stokerij (Tichelrei).
In deze oude jeneverstokerij (voordien brouwerij) bewonderden we eerst de bewaarde authenticiteit, zowel buiten als binnen.
De schouw van de oude stokerij is een mastodont in vergelijking met de rest van het gebouw. 
We konden er een biertje proeven van eigen recept, gebrouwen voor “De Stokerij”: Een Staminee (blond of donker).
De blonde versie viel in elk geval in de smaak wegens zijn uitgesproken hoppigheid.
Veel tijd om op onze lauweren te rusten hadden we niet, want intussen waren ook Pascal en Nathalie in Gent gearriveerd en wij gingen dus naar hen op zoek om ons bestuur te vervolledigen.
Eenvoudiger gezegd dan gedaan op de Gentse kerstmarkt…

We geven het toe… We waren onder de indruk van de vernieuwde Gentse kerstmarkt dit jaar. 
Een ruime kerstmarkt met veel kraampjes en ontelbare lichtjes. En hier en daar een “stube” waar je de bieren van Lachouffe kon drinken. 
Gelukkig dat die er nog waren want een plaatsje vinden in een café zat er op zaterdagavond echt niet meer in.

Genoeg aperitief. Het werd tijd voor het echte werk. 
Wij dus naar restaurant Belga Queen. 
Het restaurant is gelegen in hét toeristisch centrum van Gent aan de Graslei. 
Het heeft overigens één van de oudste trapgevels ter wereld. 
Het volledige gebouw is een beschermd monument. 
De inrichters van het gebouw hebben daarom een erg origineel concept bedacht waardoor het hele interieur los staat van het gebouw. 
Een hyper-modern stellingencomplex zorgt dat je op verschillende niveaus kunt tafelen.

Wij kiezen voor het “Brouwersmenu”. De ober, deelt ons mee dat dit menu “brouwersmenu” heet omdat er vroeger aangepaste bieren bij geserveerd werden.
Nu niet meer dus… Jammer. 
Het valt ons overigens op dat de ober niet al te veel kent van bier of de producten die hij opdient…

Over het algemeen kunnen we kort zijn over het restaurantbezoek. Oké, maar te weinig. 
De drankenkaart is oké, maar beperkt; de gerechten zijn stuk voor stuk wel oké, maar te weinig en de vriendelijkheid van de bediening kon ook iets meer zijn.

Dat zorgde er wel voor dat we nog een plaatsje hadden voor een digestief in een andere zaak. 
We doken in één van de kelders in het centrum van Gent die omgevormd zijn tot sfeervolle cafés en dronken er nog een (of meerdere) Troubadour Magma …

De tiende editie van het Zythos bierfestival (ZBF) was een onverdeeld succes. 
Wij gingen er weer een dagje biertjes proeven, en wat meer is, we maakten er een weekendje van om de sfeer in bierstad Leuven beter te kunnen opsnuiven.

Op zaterdag 28/04/2013 trokken we met zes Ambibrewers richting Leuven voor de tiende editie van het ZBF. 
De editie van 2012 was de eerste die doorging in Leuven (Brabanthal), voordien ging het festival door in St-Niklaas. 

Vorig jaar moesten wij echter overslaan zodat dit onze eerste ervaring was met het bierfestival in Leuven. 
Een succes dus…

Gezien we er een weekendje van maakten hadden we geen haast. 
Een korte wandeling van ons hotel naar huisbrouwerij – café Domus bracht ons in de stemming voor een huisgebrouwen aperitief.

Sylvie had voor ons plaatsjes gereserveerd in het nabijgelegen restaurant De Valck dat, zoals een tiental andere restaurants in Leuven, speciaal in het kader van ZBF een biermenu voorzag.
Een prima keuze zo bleek. 
Vooral de botervis met asperges met een kriekbiersausje was niet te versmaden.

Met ons buikje rond maakten we nog een wandeling door Leuven.
Kwestie van een beetje cultuur op te doen alvorens ons in de biercultuur te storten.

En dan was het tijd voor het echte werk. 
Hop, op de gratis bus naar het bierfestival en binnen het kwartier waren we netjes aan de ingang afgeleverd. 
Een lijst geven van alle bieren die we proefden zou ons veel te ver leiden. 

Enkele ontdekkingen willen we je niet onthouden. 
Deze bieren schaffen we ons zeker aan als we ze in de drankenhandel zien staan:

Ongefilterde Palm: Palm die we vandaag kennen heeft, onder invloed van de dalende verkoop van het segment “Speciale Belge” al heel wat veranderingen ondergaan. 
Deze ongefilterde versie doet ons denken aan de Palm van meer dan 15 jaar geleden. 
Het moutige bier met toetsen van hout en champignons doet ons even nostalgisch worden. 
Dit bier is maar sporadisch in horeca-zaken aan te treffen. 
Kwestie van alert zijn dus…

Petrus Aged Red is het zurige Aged bier van Petrus dat 6 maanden heeft gerijpt in de houten foeders met toevoeging van krieken. 
De combinatie van van het zuur-zoete bier en krieken bewijst dat 1+1 niet altijd 2 is. 
Beide smaken versterken elkaar en passen perfect samen. 
Dit buitenbeentje slaat bij alle aanwezigen aan. 
Normaal deze zomer in de betere drankenhandel. Alweer een kwestie van alert zijn…

Triest IPA van de kleine brouwerij Den Triest is een heerlijk hoppig biertje dat geheel past in de huidige trent van bieren met citrus aroma. 
Voor liefhebbers van evenwichtig maar vrij bittere bieren.

Préaris No Hops No Glory. De bieren van “het Vliegende Paard”, de Oedelemse winnaars van de prijs voor beste hobbybrouwers 2011, hebben ons nog nooit ontgoocheld. 
Ook nu niet. 
Deze “No Hops no Glory” is een speciale editie van hun (zo al niet te versmaden) Préaris waar extra hop is aan toegevoegd.
Btw: Deze brouwerij werd verkozen op rate-beer tot beste nieuwe brouwerij in 2013.

Ook de Brouwers Verzet hebben ons hart gestolen. 
Van hen proefden we voor het eerst de “Oaky Moaky Whisky Stout”, een donkere stout die rijpte op oude whisky vaten. 
Deze stout drinkt zacht weg ondanks zijn complex aroma en smaak.
Heerlijk geniet-biertje.

We rondden onze dag af met een Orvalleke in café “Sport” dicht bij ons Hotel. 
Een echt volkscafé waar ze blijkbaar graag biljarten.

De volgende morgen gingen we fris en monter ontbijten in het centrum van Leuven. 
Na een Marokkaans ontbijt konden we er weer een tijdje tegen. 

Leuven staat in het weekend van ZBF helemaal in het teken van bier. 
Er zijn wandelingen met gids door de stad rond het thema bier en je kunt twee brouwerijen bezoeken. 

Wij kozen op zondag om de vestiging van AB-Inbev te bezoeken om ons weekend af te ronden. 

Volgend jaar zijn wij er hoogstwaarschijnlijk terug 🙂

We trokken er nog eens een dagje op uit met een delegatie van 12 Ambibrewers. De bestemming: het bierfestival in Poperinge

U kent ons intussen. Een uitstapje met de Ambibrewers is van het leven genieten en dus vertrokken we al in de voormiddag richting de Westhoek waar onze voorzitter gereserveerd had in Ierse Pup “The Old Fiddler” voor het nuttigen van een maaltijd. Een goede keuze zo bleek want de gerechten waren verzorgd en lekker. Het aanbod van Ierse bieren was voor een Ierse Pub vrij beperkt, dus kozen we voor een Corsendonk Agnus als aperitief en biertje van de maand.
Zaal Belfort waar de mensenmassa aanzwelt. Een ruimere locatie zou zeker een meerwaarde betekenen voor dit anders gezellige evenement. 
Na een wandelingetje, ook al door onze voorzitter uitgestippeld, trokken we naar zaal Belfort voor het bierfestival. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden is zaal Belfort wat klein uitgevallen. Wij waren nog vroeg dus konden we beslag leggen op een tafel en voldoende stoelen. Iets wat voor veel andere bezoekers later een wensdroom zou blijken.

We hadden ons huiswerk gemaakt en het bieraanbod vooraf al een beetje bestudeerd zodat we ons ten overvloede in de nieuwigheden en onbekende pareltjes zouden kunnen storten. Bierfestivals hebben het grote voordeel dat de bieren meestal in glazen van 15 cl worden gedegusteerd waardoor je er meer kunt proeven. Als je dan ook nog eens van elkaars glas nipt doe je op één dag een boel smaakervaringen op. Een greep uit de geproefde bieren:
Brouwerij “De Plukker”: Single green hop. Gelegenheids-brouwsel met verse groene hop van Poperinge. De hop is veel minder uitgesproken dan verwacht. Eerder zoetig bier. Geen hoogvlieger 
Brouwerij “Van Eecke”: Hommelbier Dry Hopping.
Hier wel de verwachte hoptoetsen. Zeker in de afdronk. Wel een beetje metalig
Brouwerij “St Bernardus”: St Bernardus Tokyo. Gelegenheids-brouwsel ter gelegenheid van de opening van een St-Bernardus café in Tokyo. Veel pareling. Hoofdsmaak is onverwerkte mout. Veel kruiden in de afdronk 
Brouwerij “Maenhout” Hoppa Hontas: Neigend naar een Duvel tripel hop maar lichter van alcohol en zeer uitgesproken aroma van citrus. Verrassend biertje! 
Brouwerij “Verzet” Rebel Local Dry hopping IPA: Jonge gasten die elk in een andere brouwerij werkzaam zijn die hun zinnen verzetten met hun eigen biertjes. Uitgesproken van smaak, hopbitter, maar toch evenwichtig. Samen met de Hoppa Hontas geniet dit onze voorkeur.

De zaal was wat aan de krappe kant, maar dat kon de sfeer niet drukken. Zeker niet toen ook nog eens een jazz / blues groepje het podium besteeg en zorgde voor aangename muziek.

Zoals hiervoor geschreven: U kent ons al een beetje… Na het festival begaven we ons samen richting Adegem waar Claudine ons verwelkomde in café ’t Kruisken met frietjes. 

Na de zomervakantie kwamen onze mannen op het lumineuze idee om een quiz te organiseren.

Toen we dit vernamen hadden wij als vrouwen toch wel onze bedenkingen en zeker toen het een ludieke bierquiz moest worden. 
Wij dachten: “waar gaan ze nu weer aan beginnen”.
Maar onze mannen kennende, werden hun rare kronkels verder uitgewerkt.

Al gauw bleek dat ook op onze medewerking werd gerekend en werden we verleid om mee te spelen in enkele filmpjes. 
We hadden toch wel wat overtuiging nodig, maar uiteindelijk werden er onze kinderen ook bij betrokken en konden we geen nee meer zeggen. 

Op een namiddag werden de filmpjes opgenomen. 
Als echte acteurs ontpopten we ons, met hilarische toestanden totgevolg.
Dirk werd met de zware taak belast om alles te monteren tot één mooi geheel. 
En wat heeft hij deze taak goed volbracht. 

Veel reclame moesten we niet maken, de inschrijvingen kwamen vlot binnen. 
Het zaaltje werd al gauw te klein en de bolbaan van café ’t Kruisken werd de place to be.
Ons mannen waren er gerust in dat alles wel in orde ging komen. 
Tot op de dag zelf, toen brak hen het angstzweet uit.
Er moest nog heel wat gebeuren en ra ra ra …wie werd er in geschakeld om te helpen? 
De vrouwtjes natuurlijk. 

Zoals altijd zijn wij steeds bereidwillig en kwamen onze schortjes goed van pas.
Ieder had zijn taak: Rob probeerde Tom Leenaers te evenaren als quizmaster, Dirk zette zijn taak van ICT verantwoordelijke verder, Tom verzorgde zoals steeds de public relations en Pascal was de handige Harry die ervoor zorgde dat de doe proeven vlot konden verlopen.
Ondertussen waren wij in de weer met de glazen uit te pakken , glazen af te wassen, bier inschenken, bier bedelen, glazen op halen, weer glazen afwassen en terug inschenkenz enz ….
Tussendoor delegeerden we ook enkele taken aan onze kinderen. 
En daarbij gaven we onze mannen nu en dan een complimentje dat hen motiveerde zo verder te doen. 
En alsof dat dan nog niet genoeg was, werd er ons nog gevraagd om als jury op te treden. 
Na alle rondes werden de resultaten achter de schermen zorgvuldig bijgehouden. En tellen maar!

Onze zware job werd een stukje aangenamer omdat wij zelf de beste reclameslogans voor het Ambibrewbier mochten selecteren en punten bedelen. 
Niet alle slogans waren even vrouwvriendelijk. 
Al gauw werd het voor alle deelnemers duidelijk dat de vrouwen zeer kritisch waren. 

Hoe later de avond hoe enthousiaster ons publiek. 
De degustaties van de biertjes tussendoor zullen er ook wel voor iets tussen gezeten hebben.

Het werd een heuse competitie met een spannende eindstrijd. 
De drie beste ploegen mochten een prijs kiezen. 
De overwinning was voor de ”gangbehangers”. 
Nogmaals onze felicitaties met deze mooie prestatie. 

Voor onze mannen was dit een mooie afsluiter van een geslaagde avond. 
Maar voor ons stonden volgende taken te wachten :glazen ophalen , glazen af wassen glazen afdrogen, glazen terug in de dozen steken …
Maar we hebben er zeker ook van genoten en het is zeker voor herhaling vatbaar.

Net als vorig jaar kregen we de kans om onze vereniging te promoten met een standje op de cultuurmarkt van de avondmarkt bij de start van Maldegem kermis.

Het is bij Ambibrew de gewoonte om het nuttige aan het aangename te paren. Het nuttige: onze vereniging in de kijker zetten bij de bezoekers van de avondmarkt en interesse wekken voor onze vereniging en onze hobby.
Het aangename: We konden er een biertje aan de man brengen en zelf een biertje degusturen van onze nieuwste creatie: Tom Tripel (ja, we denken nog na over een andere naam).

Enkele factoren staken echter stokken in de wielen. Het was een zachte nazomeravond en er daagde dus veel volk op. Bovendien was er op de hele Markt van Maldegem geen enkele drankgelegenheid voorzien. Dat bracht al dat volk naar ons kraam en bracht onze plannen om zelf rustig een biertje te degusteren dus danig in de war. Na enige tijd raakten we zonder glazen omdat de helft van de aanwezigen op de Markt een lekker Ambibrew-biertje aan het drinken was en tegen kwart voor tien was ook onze biervoorraad uitgeput.

Onze biertjes bleken dus erg succesvol op de avondmarkt en ook onze flyers waren bijna allemaal meegenomen. Alweer veel mensen die op een positieve manier met Ambibrew hebben kennis gemaakt. Missie geslaagd dus, en voor ons was het tijd om samen af te sluiten met een goed biertje op het terras van Pub22

Het moet niet altijd Maldegem zijn waar onze activiteiten plaatsvinden. Wippelgem mag ook al eens. Zeker als het voor een vriendenkring van de politie is, met de originele naam Geboeid.

Het kasteel van Wippelgem is een prachtige locatie in het groen en het Koetshuis, gelegen voor het kasteel, vlak aan de vijver staat open voor activiteiten. Een degustatie van Ambibrew bijvoorbeeld. 
Deze keer een vrij algemene degustatie omdat veel van de aanwezigen niet van het Meetjesland afkomstig waren, Wippelgem ligt dan ook op een boogscheut van Gent. We begonnen dus met een typisch Gents biertje: Gruut blond. De twee volgende bieren waren bieren van eigen recept: het intussen gekende en alom gesmaakte Pieterbier en de nieuwe Elise die voor de eerste keer werd voorgesteld. Beide bieren konden op veel goede kritieken rekenen. 
Tijdens de pauze lieten we een powerpoint afspelen met foto’s van alle nog bestaande brouwerijgebouwen in Assenede en Evergem (de politiezone waar Wippelgem zich bevindt). We stelden opnieuw vast dat de interesse voor het bierverleden van onze streek zeer groot is.

In de voorbereiding van een degustatie kruipt veel werk. Vooral aan de degustatie die we ooit samenstelden rond de biergeschiedenis van het Meetjesland is enorm veel tijd gespendeerd. Nog steeds breiden we onze kennis en ons foto-archief uit.

Daarom zijn we elke keer blij als we de kans krijgen om deze degustatie voor te stellen. Voor het Adegems Volkstheater werd ons, zoals in januari voor de Ronde Tafel, gevraagd om onze pijlen te richten op Adegem en Maldegem.

Een geïnteresseerd publiek luisterde en proefde. Zoals altijd leerden ook wij bij. Wist u bijvoorbeeld dat de plaats in Maldegem waar nu het jeugdhuis Redekiel is vroeger het complex Van Mullem heette en dus verwijst naar de toenmalige brouwerij? Of wist u dat de naam Goethals verwijst naar goed bier (en dus een goede brouwer)? Wij ook niet, maar op een volgende degustatie kunnen we alweer wat meer vertellen.

Het wordt stilaan een traditie dat we aanwezig zijn op de middeleeuwse ambachtenmarkt te Middelburg (Maldegem). Ook dit jaar waren we vroeg uit de veren om onze stand in te richten.

Onze uitrusting is met de jaren flink aangegroeid en een winderige dag kon ons dus niet tegenhouden. Zoals steeds was het gezellig in het kleine dorpje aan de kreek dat zijn middeleeuwse stratenplan nog behouden heeft. Er waren een aantal verschillende groepen aanwezig die hun ambachten beoefenden, maar daarnaast was er ook vertier voor de kleinsten met toneel en ridders.

In die sfeer brouwden wij een blonde kruidige tripel aan de hand van het recept van Tom. Voor de kruiden hadden we aan curaçao gedacht, een soort gedroogde sinaasappelschil. Jammer voor ons, maar de curaçao werd bij de levering van onze ingrediënten vergeten. We danken dan ook Hilde van de natuurvoedingswinkel die sinaasappelschillen voor ons droogde. We kijken reikhalzend uit naar het resultaat…