Duvel Moortgat (Puurs)

Duvel Moortgat is een grote speler op de markt.
Af en toe loont het echt wel de moeite om deze brouwerij te volgen wanneer ze een “specialleke” uitbrengen.
De Barrel Aged werd in Bourbonvaten gerijpt.

Uitzicht:
Koperkleurig bier dat heel helder is met een schuimkraag die niet bijzonder sterk is.
Fijne zachte pareling, die misschien wat meer mocht zijn.

Aroma:
Zeer complex aroma. De eerste indruk is zuur, maar dan ruiken we ook fris groen fruit, boter, babeluten.

Smaken:
De smaak zet volmondig zoet aan, maar is niet plakkerig.
Dit is heel duidelijk een barrel aged bier.
Rob meent rode wijn te herkennen, maar het blijkt om bourbon te gaan.
Het basisbier moet vrij bitter zijn geweest want de bitterheid vormt een mooie lijn in dit bier die dit bier in evenwicht houdt.

Afdronk:
In de afdronk komt de vettigheid terug opzetten samen met een
alcoholwarmte, wat niet verwonderlijk is voor een bier met 11,5% alc.

De heren van Moortgat bewijzen dat ze het kunnen, bier brouwen!
De prijs van een dergelijke fles (25 Euro) mag dan exhuberant zijn, dit bier is een beleving waar creativiteit en vakmanschap afspat.

Score:
Eén van de leden van het proefpannel vindt de bourbon wat te veel op de voorgrond om dé all-time topscore te halen, 4,5 hopbellen is het verdict.

Brouwerij Elfique Aywaille

Brouwerij Elfique bestaat nu zowat 13 jaar en is uitgegroeid tot een gerespecteerde regionale speler in de Ardennen.
Een brouwerij die in onze omstreken minder bekend is, maar toch boeiend is om te volgen.

Uitzicht:
De Elfique Tripel Brune (leuk dat ze een donkere tripel hebben) is een donker roodbruin bier met een beige schuimkraag die snel vervalt tot een blijvend laagje. Het bier is lichtjes troebel, maar heeft desondanks een mooie rode gloed.

Aroma:
Het aroma is vrij sober. Wat geroosterde mout en wat gist, maar vooral de alcohol overheerst.
Dit lijkt wat op een amateurbrouwsel.

Smaken:
Volle romige aanzet in de smaak.
De bloemigheid uit de gist komt ook weer naar voor.
Redelijk wat gebrande toetsen zoals koffie en melkchocolade.
Iemand ervaart ook onaangename smaken van ontsmetting.
Wellicht omdat het water nogal metalisch is.
Dat metalische komt nog meer naar voor als de proever iets eet en dan weer proeft.

Afdronk:
De complexiteit vervalt snel en maakt plaats voor een strakke bitterheid die lang aanhoudt.
Die bitterheid staat wat schril op de volle romige

aanzet die dit bier toch naar een hoger niveau zou tillen mocht die wat langer blijven.
Het alcoholische komt ook door in de smaak, ondanks dat dit bier “maar” 8% alc heeft.

Score:
De off-flavour van het metalische zorgt ervoor dat dit bier slechts 2,5 hopbellen scoort.

Interessante authentieke ambachtelijke brouwerij, maar het niveau van dit soort brouwerijen is de laatste jaren toch flink gestegen en deze Elfique Tripel Brune hinkt wat achterop. Hopelijk doen de andere soorten het beter.

Brouwerij Hedonis – Gavere (gebrouwen door ’t Verzet Anzegem)

Brouwerij Hedonis gaat graag opzoek naar nieuwe smaken en uitdagingen en heeft daarvoor de ideale partner gevonden bij brouwers ‘t Verzet. “Excuse me while I kiss my Stout” laat al uitschijnen dat het niet om doordeweeks bier zal gaan.

Zwart bier met donker beige schuimkraag. Nog maar zelden zo’n donker schuim gezien. Sterk schuim dat fijnmazig is en in wolkvorm blijft staan en een mooie “Belgian lace”.

Het aroma is heel sterk aanwezig.
De geur van mokka en fondantchocolade overheerst, maar we nemen ook wat kersenlikeur waar in het aroma.

De smaak zet zoet aan, het doet wat aan kandijsuiker denken, maar dan neemt de gebrande smaak de bovenhand.
Die blijft wel aangenaam binnen de perken.
Daarna komt de bitterheid sterk opzetten.

Die bitterheid komt heel sterk naar voor in de nasmaak samen met een lichte rokerigheid. Dirk ontdekt zelfs iets “notig”.

Dit is een bier voor liefhebbers van stout.
Bij het drinken van dit bier krijg je eigenlijk dorst omdat het zo dik is.
Wij nemen er dus een glaasje water bij, zo kunnen we weer wat meer genieten van dit bier.

Zeker geen doordrinker dus, maar wel een smaakervaring.
De discussie in het proefpannel is of de brouwers ons hier echt laten “genieten” van een innovatief bier.

De brouwers omschrijven het als een “hazelnut maple syrup milk Stout”.
Er zitten inderdaad hazelnoten, esdoornsiroop en melkzuur in.
Maar die waaier van smaken wordt overheerst door de gebrande smaak en de stevige bitterheid.
Erg smaakvol voor 8,2% alc.

De smaken zijn in elk geval nog niet helemaal versmolten.
Misschien zou een rijping van 6 maanden tot een jaar dit bier ten goede komen.
Het sterke bitter zou wellicht wat afnemen en zich versmelten met de rest.

Zowel de merknaam, het ingewikkelde biertype, de waaier van ingrediënten en het wat opzichtige etiket (met een soort wolf) zijn voor ons eigenlijk allemaal wat te veel.

Dit bier leidt in het proefpannel tot de discussie of het doel van bier “degusteren” moet zijn of

“dorstlessen”. Dit bier zit duidelijk extreem in het segment “degusteren”.
Iemand in het proefpannel vindt dat er bepaalde limieten overschreden worden met dit bier.

Omdat de meningen ver uiteen liggen haalt dit bier een gemiddelde score van 3,5 hopbellen.

De Lupulus-bieren veroveren sinds enkele jaren gestaag maar zeker ook de Vlaamse markt en groeien stilaan uit tot gevestigde waarden.

Donker bruin bier met een beige dichte schuimkraag die het bier mooi siert en wandklevend is. “
Het “Belgian Lace” dat bij elke slok groter wordt siert het glas.
Dit bier presenteert heel mooi en oogt veelbelovend.

Sterk aroma van rijpe vruchten en een flinke boost alcohol.
De combinatie met een houtig aroma doet aan shery denken, zonder dat dit bier als verouderd overkomt.
Boeiend en erg aangenaam aroma.
Lees verder “Lupulus Hibernatus (9,5% alc) brouwerij Lupulus, (Bovigny) →

Een bier van een brouwerij waar we nog nooit iets van hoorden. Vreemd, ook na opzoekingen komen we niet verder dan dat de eigenaar van het bedrijf een microbrouwerij heeft.
Of de Weldenbrouck Tripel (8,5 %) ook zelf gebrouwen is blijft een raadsel.

Traditioneel etiket, maar wel bijzonder weinig info.
De houdbaarheidsdatum doet ons de wenkbrauwen fronsen.
“Te houden tot 2025”?
Dat zou wel een bijzondere tripel zijn die 7 jaar bewaart!
Bovendien is de houdbaarheidsdatum op de etiketten gedrukt. Volgend jaar dus nieuwe etiketten?
Lees verder “Weldebrouck Tripel” – brouwerij Weldebrouck (Willebroek). →

Brouwerij Fenix is een nieuwe brouwerij die in Heule gevestigd is, waar voorheen brouwerij Alvinne onderdak vond.
Het doet ons plezier dat Het Lobbeke, een tennisclub en horecazaak in Maldegem kiest voor een kleine artisanale brouwerij om een eigen bier te laten produceren.

Er is werk gemaakt van de presentatie van dit bier.
Het etiket is sober, maar modern en smaakvol.
Het geeft ons bovendien een uitgebreide ingrediëntenlijst.
De Belgische vlag op het etiket verraadt de commerciële ambities van de opdrachtgever die dit bier vooral in tennisclubs wil introduceren.
Lees verder “Padel” brouwerij Fenix, Heule – 8% alc. →

Eerder hadden we al eens de blonde Tungri als bier van de maand. Echt wild werden we er niet van, dus de naam van deze versie deed ons het beste vermoeden.
Of nee, toch niet, het was de vermelding dat dit bier barrel aged was, gerijpt op houten vaten dus.

Over de lay-out van het paarse etiket zijn we het niet echt eens en ook bij de naamgeving hebben we vragen daar er geen wilde gist bij komt kijken, maar het is het bier dat telt!

 

Donker amber-rood bier.
Mooi helder met een fijne pareling en een flinke schuimkraag.
De schuimkraag is grootmazig, maar toch sterk en wandklevend.
Dit bier presenteert heel mooi.

Wie wil kan de gist in het glas uitgieten waardoor het bier wat troebeler en nog wat fruitiger wordt, maar de gist kleeft mooi op de bodem waardoor het bier ook helder uit te gieten is.

Lees verder “Tungri – Walk on the wild side” (Amburon Belgian Craftbrewery – Tongeren) →

Een vrij recent bier op de plank deze keer!

Vrij troebel bier met witte sterke en dikke schuimkraag, mooi wandklevend, we nemen een zeer lichte pareling waar.

Als je deze flessen van 37,5 cl tegen het licht houdt, ziet het er heel helder uit, maar bij het uitgieten is een zekere troebelheid niet te vermijden.

In het aroma een flinke hopgift, niet de trendy citrushoppen, maar klassieke groene hop.
De hop is zo prominent aanwezig dat er weinig andere aroma’s boven kunnen, maar dat stoort niet.

De smaak valt nogal licht en zelfs wat waterachtig uit voor een bier van 7% alc.
Verfrissend is hij wel, maar het is wachten op de afdronk eer er weer wat te beleven valt.

Lees verder “Curtius” – Brasserie C (Luik). →

Wellicht las u hier al vaker eens over Emelisse.
Een brouwerijtje vlak bij het Veerse Meer in Kamperland dat verrassende en vernieuwende bieren in productie heeft.
We gaan er dan ook graag eens langs.
Bij één van die bezoekjes brachten we de Emelisse BIPA mee en de verwachtingen waren dan ook vrij hoog gespannen toen dit bier werd voorgesteld aan het proefpanel dat, zoals altijd, het bier blind proefde.

Het degusteren begint al met een eerste opmerking.
Wij kochten vier flesjes Emelisse Bipa nadat we in de brouwerij zelf echt wel genoten hadden van dit bier.
Ook al kochten we het bier in de brouwerij zelf, het blijft vrij duur en de ontgoocheling is dan ook groot wanneer blijkt dat op 2 van de 4 flesjes geen of nauwelijks druk zit.
We bespreken dan maar noodgedwongen de twee biertjes waarop wel druk zit.
Lees verder “Emelisse BIPA (Black IPA)” brouwerij Emelisse, Kamperland (NL) →

Sint Bernardus is vooral bekend om zijn “Abt” of “12” waarvan het recept nauwelijks zou verschillen van dat van Westvleteren 12 (zie onze eerdere experimenten).
Maar wij zetten de tripel van het gamma op tafel voor onze blindproevers.

Gesluierd koperblond bier met een sterke romige schuimkraag.
De pareling is matig en dit bier presenteert heel mooi.

Het aroma wordt beheerst door een minder aangename geur van gekookte kool.
Iets wat voorkomt wanneer bier tijdens het brouwproces onvoldoende heeft gekookt.
De off-flavour beïnvloedt de hele smaakbeleving negatief.

De smaak is volmondig.
Zoet en bitter zijn daarbij perfect in evenwicht.
In de fond dus een heel uitgebalanceerd bier dat zelfs lichtjes rokerig wordt in de afdronk.

Het bier heeft een vrij korte afdronk.
Voor 8% alc mocht dit wat meer smaakevolutie hebben.

Beide bieren van de maand maart stranden op dezelfde score van 3 hopbellen, maar wel om totaal andere redenen.
Over de Rodenbach zijn de meningen zo verdeeld dat de score een gemiddelde is.

Over de Sint Bernardus Tripel zijn we het eens, zeker niet slecht, maar hij steekt er ook niet boven uit.