Buggenhout is nog altijd twee brouwerijen rijk.
Beide brouwerijen investeren in “Champagnebieren”.
Maar de Malheur 12 die we proeven heeft niets te maken met champagne.

De brouwerij beschrijft het zelf als een “Belgian Dark Ale”.

Donker ietwat troebel bier met een licht beige schuimkraag.
De schuimkraag is wat “mousse”-achtig.
Niet echt een prachtig gepresenteerd bier.

Interessant aroma dat een mengeling biedt van licht gebrande karamel en fruitigheid van rode vruchten en gedroogde vruchten. Ook wat alcohol in de neus.
Dit belooft een klepper te worden… Lees verder Malheur 12 – Brij. De Landtsheer (Buggenhout) →

Het Anker in het hartje van Mechelen is een klassieke oude familiale brouwerij.
Hun bekendste bieren vind je in de serie “Gouden Carolus” (Classic – donker ; Tripel-blond en Ambrio-amber).
Wij proeven de Ambrio.

Vrij troebel donker amberkleurig bier met dikke schuimkraag. De schuimkraag is gebroken wit, sterk en wandklevend.
Niet echt een aantrekkelijke kleur.

Aangenaam zoet en duidelijk aanwezig aroma.
Fruitig en duidelijk wat kenmerken van madeira.
We vermoeden dat dit bier al wat te lang gerijpt is, maar niets is minder waar.
Het is een jong bier. Lees verder Gouden Carolus Ambrio – Brij. Het Anker (Mechelen) →

Rodenbach Alexander is een bier dat terug is van weggeweest.
Zelf herinnerden we het ons al een vrij zoete fruitvariant van de originele Rodenbach, maar blijkbaar was dat al niet meer deoorspronkelijke versie.

De eerste versie werd in 1986 gelanceerd ter ere van de 200ste verjaardag van Alexander Rodenbach: schrijver, politicus en bovenal bestuurder van de brouwerij in Roeselare.

De hedendaagse Rodenbach Alexander werd in 2016 en 2017 gebrouwen als een limited edition. Het is een bier op basis van Rodenbach Grand Cru (2/3 foederbier dat 24 maanden op eik is gerijpt + 1/3 vers bier). Bij die Rodenbach Grand Cru worden zure krieken toegevoegd die er een tijd op “macereren”.

Rodenbach is een klassieker in het Roodbruin-segment (vroeger ook Lees verder Rodenbach Alexander (Palm Breweries) →

Enig scepsis ten opzichte van dit bier dat zijn oorsprong vond in de soap “Thuis” weerhield er ons lange tijd van eens een “Slurfke” te proberen.
Ten onrechte zo bleek op onze tasting in september.

Bruin vrij helder bier met beige schuim.
Het schuim is wandklevend maar vervalt snel.

Het bier verspreidt een aangenaam aroma met vanille en zoet-gebrande toetsen.
Hierin is zeker karamelmout gebruikt.

De smaak zet volmondig aan.
De smaken gaan over het hele smakenpallet zonder echt complex te worden.
Zacht zoetig, met wat fruit van kers of framboos, maar ook de licht gebrande smaken zoals chocolade in combinatie met vanille komen naar voor.
De bitterheid blijft op de achtergrond, maar houdt het bier mooi in evenwicht.
De alcohol komt er niet echt door.

Niet echt vernieuwend of avontuurlijk, maar wel een heel degelijk bier.
Eigenlijk is dit alles wat je verwacht van een toegankelijk donker bier van 8,5% alc.
Eén van de betere en meest boeiende bieren in dit segment …

De in 2004 opgerichte brouwerij Les 3 Fourquets is gevestigd in een 17^de eeuwse hoeve.
De brouwerij is de laatste jaren stilaan uitgegroeid tot een vaste waarde in het bierlandschap met de reeks “Lupulus”-bieren.
De nieuwste versie is de hoppige “Hopera”.

Bij het openen van het flesje ontsnapt heel veel druk.
Daardoor gaat de gistbodem in het bier wervelen en wordt dit goudblond behoorlijk troebel.
Dat is op zich niet erg, maar er is geen andere keuze dan de gist mee te degusteren.
De spierwitte schuimkraag is mooi wandklevend.

Het bier ruikt heel hoppig, bloemig.
Bij een dergelijk hoppig bier zou je vandaag heel wat citrus in de neus verwachten, maar dat blijft uit.
Het is eerder groene hop die in de neus zit.
Er duikt ook wat zwavel op, de zwavel doet denken aan wat onaangename zeelucht.
Jammer genoeg begint dat laatste te overheersen.

De smaak zet volmondig aan, maar gaat dan direct over naar strak bitter.
Na de hoofdsmaak blijft bijna alleen die strakke bitterheid over. Jammer dat ook die ziltigheid blijft hangen.
Lees verder “Hopera – Lupulus” – Brasserie Les 3 Fourquets (Bovigny) →

Onder het merk “Arthurs Legacy” brengt Palm Breweries met de regelmaat van de klok experimentele beperkte brouwsels op de markt, vaak met heel bijzonder resultaat.
Op algemene vraag werd de aller eerste versie “White Widow” nog eens gebrouwen.
“The return of the White Widow”  dus…

Zeer troebel blond bier met sterke witte fijne schuimkraag.

Een heel fruitig aroma veel citrusschil en limoen.

De citrus komt niet onmiddellijk terug in de smaak.
De smaak is zacht en vol met duidelijk vanille.
We herkennen de kenmerken van een witbier met onder andere koriander.
Dit is een bier dat niet echt meer in de mode is.

In de afdronk opnieuw de kruiden, waaronder koriander.

Voor een witbier is dit een vol genietbaar bier met – naar de stijl – behoorlijk wat alcohol (7,1% alc).
Lees verder “Arthurs Legacy – The return of the White Widow” (Palm Breweries) →

Meer en meer spitsen grote en middelgrote brouwerijen zich toe op Limited editions en speciale kleine brouwsels. Deze van St-Feuillien was voor ons juni een nobele onbekende. Blij hem te leren kennen.  

Op één van die bloedhete dagen zochten we verfrissing in het biertje van de maand.

Tom toverde een eerder troebel bruin / rood bier op tafel. De gistbodem van de 75cl flessen werd mee in het glas gedaan, vandaar wellicht de troebelheid. Licht beige schuim dat niet heel erg stevig is, maar wel wel wandklevend is.

Het aroma is aanvankelijk is vrij gesloten, maar toch ruiken we kruiden (vanille) en karamelmout.

De smaak bevat vooral kandij en bruine suiker, maar is toch vrij evenwichtig door de hop die langzaam naar de voorgrond komt. Daarna een komt een alcoholboost en proeven we ook marsepein. Dit is een heel vol “dik” bier.

Lees verder St-Feuillien Limited edition N°2 (acacia) – Brouwerij St-Feuillien (Le Roeulx) →

De term “Oude Geuze” is wettelijk beschermd en mag enkel gebruikt worden voor bier dat bestaat uit 100% lambiek.
Het is een blend van verschillende lambieken waarvan een deel minstens 3 jaar moet hebben gerijpt in de traditionele houten vaten.
Hanssens is een kleine familiale geuzestekerij met een heel uitgesproken gamma.

In het glas zien we een vrij helder blond bier waarvan het schuim bijna onmiddellijk verdwijnt.

Het aroma verraadt onmiddellijk dat dit een geuze is en dat verklaart dus ook waarom het schuim bijna onmiddellijk vervalt. In het aroma ontdekken we landelijke geuren die sommige Oude Geuzes typeren: nat stro, een kazig aroma, maar ook appel en de voorspelling van iets zuur.

De smaak zet eerst vrij zacht aan, maar daarna komt een intense zurigheid die een combinatie is van melkzuur en citroenzuur.

De afdronk is één en al citroen tot op het einde.

Besluit: De beoordeling van dit bier is heel erg persoonlijk. Dit wil  zeggen dat sommigen dit bier heel erg appreciëren, anderen totaal niet.

Het gemiddelde van de score brengt ons op amper 2,5 hopbellen, maar bij een bepaald segment van bierliefhebbers scoort dit bier bijzonder hoog..

Eigenlijk is onze boodschap hier vooral: laat je niet afschrikken en beoordeel zelf

Paix Dieu werd enkele jaren geleden nogal misterieus gelanceerd. Het zou enkel bij volle maan gebrouwen worden. Intussen maakt het bier vast deel uit van het aanbod van Caulier. Even proeven of je de volle maan kunt smaken…

Blond vrij troebel bier met sterke witte (ietwat gebroken) schuimkraag. Veel druk bij het openen van de flesjes. Er gaat meteen een werveling door het flesje en alle gist komt los, en belandt dus in ons glas. Niet zo erg.

Over het aroma zijn we vrij snel uitgepraat. Het aroma is nogal gesloten. Wel vrij moutig, wat ziltig, gekookte groenten?

In de smaak krijgen we eerst vooral kruidige zoetigheid met alcohol. Dit doet denken aan zwaar alcoholisch “Hollands” bier (type Kanon). Wat later vinden we wat anijs of andere kruidigheid die we moeilijk kunnen thuiswijzen.

Het bier rondt evenwichtig licht hopbitter af, met een toets van broodkorst.

Dit is een vol romig en moutig bier met een ferme alcoholboost. Maar dit mist voor ons wel een verrassende twist of een meer diepgaande complexiteit bij een bier van 10° alc, daarom strand het op 3,5 hopbellen.

Diep donker bruin bier van 8% alc, net niet zwart met ietwat rode schijn.
Mooi wandklevend fijn schuim dat licht beige is.

Het aroma is wat gesloten, mogelijk  omdat het bier bij ons wat koud staat.
We ruiken wat anijs en zeker koffie.

Smaak zet zoet,  zacht gebrand aan, daarna komt een boterig karamel dat doet denken aan Werthers Echte.
Toch ook een goede frisse hoppigheid die het bier heel goed in evenwicht houdt.
Ook lichtjes wat rood fruit op de achtergrond.

De afdronk is vrij snel weg, na een korte hopbitterheid en wat metalisch verdwijnt de smaakbeleving vrij snel.
Alleen de alcohol en karamel blijven wat hangen.

Het is die erg korte afdronk die ons ertoe aanzet toch “maar” drie hopbellen toe te kennen aan dit biertje.
Al bij al een lekker dessertbiertje na de barbecue deze zomer.