Deze keer iets over een eerder zeldzaam bier.
Elk jaar laten ze bij brasserie De Silly hun donkere scotch ale rijpen op een eiken vat van een andere herkomst.
In 2013 heeft het bier gerust in Port-vaten.

Een stijlvolle fles van 75cl op kurk met een etiket dat meer aan wijn doet denken dan aan bier.

Het basisbier van 9% alc is een scotch ale.
Het bier is dus uiteraard donker bruin.
Het heeft een ietsje een rode gloed.

Het schuim is fijn, gebroken wit maar vervalt snel.
Er blijft maar een laagje over.
De pareling is zacht, maar onvoldoende om het schuim verder in stand te houden.

Het aroma is heel complex en vineus.
Een zalig bier om je neus in te steken omdat je steeds nieuwe aroma’s blijft ontdekken.

We ruiken duidelijk rood fruit, braambessen, maar tegelijk ook het houtige.
Hoewel we dit bier blind proefden konden we al ruiken dat dit een barrel-aged bier was.

De smaak is vol en dezelfde vineuze aroma’s met rood fruit keren terug.
Hopbitterheid valt bijna niet te proeven.
Toch is het bier niet plakkerig zoet want er is wel een eerder gebrandebitterheid die aan koffie doet denken.

Dit bier is voor de meesten in het proefpanel een echte ontdekking, de smaak, maar vooral de aroma’s.
Vooral als je de prijs van 4,53 euro per fles (Prik & Tik) in acht neemt.

Eén panellid vindt dit niet zo’n hoogvlieger, hij mist de zurige smaken wat die bijvoorbeeld een Rodenbach Grand Cru sieren.

Zoals u in de vorige edities van Ambibrew al kon lezen komen er de laatste tijd af en toe weer nieuwe trappistenbieren op de markt.
Tijd om één van die nieuwkomers te proeven.

In Nederland wordt sinds kort “Zundert” gebrouwen.

Het ontwerp van het etiket is duidelijk gebaseerd op dat van die andere Nederlandse trappist: La Trappe.
Het gotisch raam, het lettertype, de kleurencombinaties,…
Aantrekkelijk, maar wat meer originaliteit had gemogen.

Belangrijker is uiteraard het bier zelf.
Oranje of licht amber kleurig en vrij helder bier.
Wie de gist in het glas giet krijgt een lichte gistsluier.
Er is overigens weinig smaakverschil als je de gist in het bier giet of niet.

Sterk fijn schuim dat niet helemaal wit is en een rustige pareling.

Het aroma is vrij gesloten.
We ruiken wat hopbloemen en wat zoetigheid, maar niets dat overheerst.

De smaak zet gematigd aan.
Wat dunnetjes voor een bier van 8% alc.
Er komt ook een licht houtige zoetigheid opzetten die wat neigt naar een “Speciale Belge” zoals Palm.

Naar de afdronk toe komt de hopbitterheid steeds meer opzetten en in de afdronk blijft het hopbitter lang hangen.

Goed gebrouwen bier dat een groot publiek kan aanspreken. Maar om te spreken van een revelatie… nee, dat niet.
Ons testpanel had eigenlijk wat meer eigenheid verwacht van een nieuwe trappist.

De Zundert kan je vergelijken met die andere “nieuwe” trappistenbieren Benno en Mont des Cats.

Voor de meer gevorderde bierliefhebber had het misschien iets origineler en zeker voller van smaak gemogen.

Satan is het “Duvel-alternatief” van brouwerij De Block. Het is dus een Belgian Strong Ale.

Bij de naam Satan Red zou je dan een versie verwachten waaraan (misschien wel mierzoet) fruit is toegevoegd.  Maar neen…

Het etiket, het alcoholgehalte van 8% en de stevige bruis in het bier doen allemaal sterk denken aan het originele Satan bier.

Maar dit bier is licht amber van kleur en behoorlijk troebel.
Het bier heeft een grootmazige maar toch vrij sterke schuimkraag.

Het aroma geeft eerst gist vrij. Daarna ruiken we (als ervaren hobbybrouwers) kokende wort.
Het is de geur die bij het brouwen vrij komt wanneer de wordt aan het koken is en de hop er reeds is aan toegevoegd.
Het lijkt wel of je een brouwerij binnenkomt.

De smaak zet duidelijk aan met karamel. We proeven snoepgoed, namelijk de bekende “koffiesnoepjes”, je weet wel, die met het hoofd van een Arabier op het wikkeltje.
De sterke pareling neemt de smaakbeleving wat weg.
Toch worden we ook een lichte bitterheid op de achtergrond gewaar.

In de nasmaak blijven karamel en bitter een beetje hangen.

Dit is geen complex of vernieuwend bier, maar wel een correct bier. Het is een evenwichtig en eerlijk bier dat veel mensen kan bekoren en waarvan je er na één nog wel één zou lusten.

De Satan Red werd ontwikkeld op vraag van buitenlandse verdelers. Er was vraag naar een bier dat minder bitter was dan de originele versie van Satan.
De toevoeging van karamel was dan ook een voor de hand liggende oplossing.

Delhaize profileert zich graag als het grootwarenhuis voor specialiteiten, ok voor bier.
Vorig jaar lanceerden ze Xtreme Hop, een bier waarbij verschillende versies ontstonden door gebruik van verschillende hopsoorten.

Dit jaar deden ze hetzelfde met verschillende gistsoorten: Special Yeast.
Wij konden er al eentje proeven.
Het is voor ons dus een erg interessant project van Delhaize. 4 keer exact hetzelfde bier, alleen de gist verandert.
Dat kan niet anders dan leerzaam zijn voor hobbybrouwers!

Voor dit bier “Monk” werd een soort abdijgist gebruikt. “Fruity touch” staat er op het halsetiket.
Net als vorig jaar is het bier donker blond en troebel.
De witte schuimkraag vervalt vrij snel.
Het aroma is inderdaad fruitig zoals het halsetiket vermeldt.
Maar wij slagen er niet in het fruit te definiëren.

De smaak is hoppig, pittig en de vrij sterke pareling maakt dit bier ook verfrissend en levendig.

In de nasmaak komt de hop mooi naar de voorgrond.
Dit bier lijkt goed in evenwicht te zijn.

Maar dan gebeurt het… Bij het schenken was ons bier vrij koud.
De koude onderdrukt de aroma’s en de ondefinieerbare fruitige geur komt steeds meer op de voorgrond.
Het fruitige karakter verdwijnt en maakt plaats voor een erg onaangename geur die door het proefpanel beschreven wordt als “paardenstal”, “paardenzweet”,…

Uiteindelijk komen we tot de conclusie dat dit bier naar een nog het meeste ruikt naar een winkel van dierenvoeder.
Jammer van het aroma, en hopelijk scoren de andere gist-soorten beter…

Oude Geuze wordt wel eens “De Champagne” van de bieren genoemd.
Omwille van zijn zurige smaak, maar ook omwille van zijn exclusief karakter.

Brouwerij Timmermans doet er alles aan om hun meest exclusieve product in het oog te laten springen.
De fles van 75 cl is prachtig bedrukt met een oude foto van een brouwerij.

Het bier is donker blond en aanvankelijk vrij helder.
Na 2/3 van de fles wordt het bier meer troebel.
Het schuim is aanvankelijk goed aanwezig, maar zoals bij de meeste Oude Geuzes vervalt het schuim vrij snel tot een blijvend laagje.
Het aroma wordt door het proefpanel onmiddellijk herkend als zijnde een oude geuze (blind geproefd uiteraard).
Zurigheid en nat hooi zijn de aroma’s die de Oude Geuze typeren.

Over de smaak kun je lang praten, of kort zijn.
Zuur.
Zuur van het begin tot het einde. Aanvankelijk is er het zuur zoals dat van snoep (“muiletrekkers”), vervolgens komt citroenzuur en dat citroenzuur overheerst alle andere smaken.

Enkel in de nasmaak komt tussen al het zuur nog eens een medicinale toets opzetten. Van hopbitterheid of mout is hier helemaal geen sprake.

Dit bier van 5,5% alc is zeker verfrissend en dorstlessend.
Sommigen vinden dit fascinerend en leerzaam, maar niemand geniet echt van dit bier.

Daarvoor is het té zuur, té eentonig, té rechtdoor.

Niet iedereen in het proefpanel is een even grote liefhebber van Oude Geuze, maar de iets malsere geuzes (Boon, 3 Fonteinen,…) genieten duidelijk de voorkeur van ons proefpanel …

In september werd het tijd om de West-Vlaamse brouwerijen eens achter ons te laten.
We zochten het verder. Veel verder, in Nederland, dicht tegen de Duitse grens.

Troebel blond bier met dik vol schuim.
Het bier is al vrij troebel en in de 75cl fles zat een gistbodem die een sierlijke presentatie van het bier bemoeilijkt.

Na het uitgieten zie je de gist naar de bodem van je glas zakken.
Er is eerder weinig pareling. Het aroma is eerst hoppig, zoals verse groene hop.
Te snel drinken van dit bier zou een zonde zijn want dit bier geeft zijn aroma’s langzaam maar zeker vrij.
Bananenlikeur, vanille, fruitigheid.

De smaak zet vol en “vettig” aan.
Mooi evenwicht tussen zoet en bitter en de “vettigheid” doet echt denken aan botersnoepen (Werthers echte).
De stevige bitterheid houdt de zaak wel mooi in evenwicht.

Ja hoor, er is een boeiende bierwereld buiten België!!

De smaak vloeit uiteindelijk uit tot een lange hopbitterheid waarin de bananenlikeur uit het aroma weer opduikt.
Met zijn 7,5% alc is dit naar Belgische normen eerder een lichte tripel.
Dit bier wordt omschreven als “boeiend” en “correct”.
Opnieuw geven wij 3 hopbellen.

Het bier is zeker de moeite waard, maar het proefpanel (we mogen kritisch zijn hé) heeft toch wat opmerkingen.
Ten eerste: het oog wil ook wat. Zo veel gist schrikt heel wat consumenten af.
Maar we moeten in acht nemen dat dit een erg kleine (ook naar Belgische normen) en ambachtelijke brouwerij is.
Belangrijker voor het proefpanel zijn de tegenstellingen in dit bier.
Het aroma laat een zomers, verfrissend bier verwachten, maar de combinatie met de “vettige”, eerder winterse smaak wringt een beetje.

Ook ons bier van augustus is vrij recent op de markt.
Sinds 2007 wordt Omer gebrouwen, maar sinds “Tournée Générale” is het op korte tijd een klassieker geworden.

Kraakhelder blond bier met mooi fijnmazig schuim dat vrij goed blijft staan.
Er is ook een rustige en blijvende pareling te zien.
Aan de heren van Bavik en Kwaremont: DIT is vormgeving anno 2013…

Het aroma is best aangenaam, maar niet uitgesproken.
We herkennen de basis van bier: een beetje hop, een beetje mout en een beetje alcohol.

Bij de eerste slok stijgt de alcohol onmiddellijk naar de neus.
Net niet teveel. Voor een bier van 8% alc mag het echt niet meer zijn.
Hopbitter is de rode draad in de smaakervaring.
Het bier zet verfrissend hopbitter aan.
Het bitter ondersteunt ook de zoetere toetsen tijdens de smaakervaring.
Tenslotte krijg je er nog een aangename hopbittere afdronk bovenop.
Het bier trekt droog in de mond.
Klaar voor de volgende slok.

Het proefpanel beschrijft dit bier als “rechttoe rechtaan”.
Een afgewerkt bier dat goed in evenwicht is en een groot publiek zal aanspreken.
Verrassingen bleven uit (maar dat is ook de bedoeling van de brouwer niet), daarom 3 hopbellen.

Kasteel Hoppy (brij. Van Honsebrouck, Ingelmunster)

Dé biertrend van de zomer 2013 was ongetwijfeld de “Tripel Hop”.
Wat nu juist de definitie is van een Tripel Hop blijft wat onduidelijk, maar in de meeste gevallen is het een bier met minstens drie hopsoorten waarbij de techniek van dry-hopping werd toegepast voor een extra hoppige toets.

Brouwerij Van Honsebrouck kon niet achterblijven en bracht de Kasteel Hoppy uit.

Blond helder bier met een bescheiden schuimkraag.
De pareling is onvoldoende om de schuimkraag te ondersteunen, dus die vervalt snel.

Het aroma is eerder moutig dan hoppig.
Mout en wat fruitigheid slaan in de neus samen met een scheut alcohol (ondanks het beperkte alcoholvolume van 6,5%).

De smaak is niet bepaald uitgesproken.
Het enige dat dit bier overeind houdt is de hoppige bitterheid die de smaakervaring bepaalt.
Die bitterheid is stevig gedoseerd, maar het ontbreekt aan andere hoparoma’s.
De smaak wordt als pilsachtig ervaren.

Niet echt een complex of zelfs evenwichtig bier.
Ook in de nasmaak blijft hopbitter de rode draad.
Een “instapbier” voor de pilsdrinker die ook eens iets anders wil proberen.
Dit bier kan de concurrentie niet aan met andere bieren in het hoppige segment.

We hadden geluk want er was deze maand nog een tweede biertje van de maand voorzien…

Kwaremont (brij. Bavik, Bavikhove)

In het zomerzonnetje mag het al eens wat meer zijn.
Daarom in juli 2 biertjes van de maand.
Kwaremont kwam in 2010 in het voorjaar (de Ronde van Vlaanderen) op de markt en is dus nog een recent biertje.

6,6 % alc is aangenaam doordrinkbaar en zo oogt het bier ook.
Goud-koperkleurig en helder met een stevige witte fijne schuimkraag.

Het aroma val het proefpanel in de smaak omwille van zijn complexiteit en zijn frisheid.
We onderscheiden een zekere zurigheid, maar geen zuur zoals een geuze.
Eerder appeltjes in de schil of vers geperst druivensap.
Maar er is ook een zekere rokerigheid aanwezig en ook bloemen en boter worden gesmaakt.

De smaak zet zoetig aan.
Dit wordt beschreven als een “antieke” smaak.
De bloemen (viooltjes) en de boter uit het aroma komen terug.
De bitterheid blijft steeds op de achtergrond, maar er komt wel honingzoet opzetten.
De nasmaak is vrij kort.
De smaakervaring van dit bier kalft een beetje af.

Aantrekkelijk uitzicht en een fijn aroma, maar een eerder eenzijdig zoete smaak en nauwelijks afdronk.
Daarom strandt dit bier op 3 hopbellen.

Maar het moet gezegd, dit bier is toegankelijk en scoort zowel op een zomers terras als binnen bij de haard.

Eerlijk… zowel de naam, de vormgeving van het etiket als de weinige info op het etiket geven de indruk dat het gaat om een toeristisch etiketbier.
Daar moet misschien aan gewerkt worden…

Malheur 10 wordt ook de Malheur Millennium genoemd omdat hij in het jaar 2000 werd op demarkt gebracht.
Een zware klepper, maar niet de zwaarst uit het assortiment dat ook nog de 12 in petto heeft.

Blond bier met een sterke witte schuimkraag en een heel sterke pareling.
Over de helderheid kan een woordje gezegd worden.
Het ene glas is bijna kristalhelder op een kleine sluier na, het andere glas is dan weer erg troebel,terwijl alle flesjes toch vrij gelijkmatig werden uitgeschonken.

Zowel het aroma als de smaak worden gedragen op alcohol.
Niet verwonderlijk natuurlijk bij een bier van 10% alc.
Het aroma is aangenaam en vrij complex.
In de eerste plaats ruiken we fruit. Citruszest en rijpe bananen.
Wij ruiken ook kruiden (koriander?) en groene hop.

Ook de smaak wordt, zoals vermeld gedragen op alcohol.
De complexe samenstelling uit het aroma komt ook in de smaak terug (citrus, banaan, hop), maar nu menen we eerder kardemom te herkennen in plaats van koriander.
Een volle smaak van een “dik” bier, die zeker niet verveelt omdat er ook een stevige hopgift is aan toegevoegd.
Het bier trekt dan ook droog weg en laat een lange hopbittere nasmaak na.

Een goed en evenwichtig bier.
Mocht dit nog niet bestaan, moesten ze het uitvinden.
Maar toch een kritische noot van ons proefpanel: Toch echt wel veel alcohol, die bovendien ook prominent aanwezig is in aroma en smaak.

Op onze brouwdag op 1 mei degusteerden we uiteraard ook een biertje van de maand.

De Hopus Primeur 2013 werd ons vrij troebel geserveerd.
Niet erg want het zonlicht valt erg mooi in dit licht blonde bier met grove sterke witte schuimkraag.
De kleur leunt zelfs een beetje aan bij witbier.

In het aroma veel hop. Heel veel hop.
Aangenaam aroma van groene hopbellen (Goldingshop?) en citrus aroma met geste van citroen.

Het bier zet vrij vol aan maar die volheid maakt snel plaats voor hopbitterheid.
Daarna ervaren we de complexiteit van mout, hop en citrus.
Dit is zeker met dry-hopping.
De afdronk is opnieuw een afwisseling tussen hopbitter en citrus.

Het beugelflesje en het kleine glaasje voor de gist van Hopus zijn intussen bij het grote publiek gekend

De Hopus Primeur 2013 is een bier in het genre van de Duvel Tripel Hop 2012 en 2013 en, geheel volgens de huidige mode, wordt het bier verrijkt met een hopsoort die citrus-aroma’s afgeeft (Citra, Sorachi Ace, Amarillo,…).
De Hopus is te onderscheiden van de Duvel Tripel Hop door een meer uitgesproken bitterheid, die onze voorzitter de quote “Hoe groen kun je gaan?” onttrekt.

De vormgeving is geheel in de stijl van de klassieke Hopus.
Het beugelflesje, het ranke glas en het kleine glaasje voor de gist zijn intussen een vaste waarde in het bierlandschap.

Dit verfrissende bier geeft een fruitige indruk en wekt de honger op.
Een ideaal aperitief op een zonnig terras!