Delhaize profileert zich graag als het grootwarenhuis voor specialiteiten, ok voor bier.
Vorig jaar lanceerden ze Xtreme Hop, een bier waarbij verschillende versies ontstonden door gebruik van verschillende hopsoorten.

Dit jaar deden ze hetzelfde met verschillende gistsoorten: Special Yeast.
Wij konden er al eentje proeven.
Het is voor ons dus een erg interessant project van Delhaize. 4 keer exact hetzelfde bier, alleen de gist verandert.
Dat kan niet anders dan leerzaam zijn voor hobbybrouwers!

Voor dit bier “Monk” werd een soort abdijgist gebruikt. “Fruity touch” staat er op het halsetiket.
Net als vorig jaar is het bier donker blond en troebel.
De witte schuimkraag vervalt vrij snel.
Het aroma is inderdaad fruitig zoals het halsetiket vermeldt.
Maar wij slagen er niet in het fruit te definiëren.

De smaak is hoppig, pittig en de vrij sterke pareling maakt dit bier ook verfrissend en levendig.

In de nasmaak komt de hop mooi naar de voorgrond.
Dit bier lijkt goed in evenwicht te zijn.

Maar dan gebeurt het… Bij het schenken was ons bier vrij koud.
De koude onderdrukt de aroma’s en de ondefinieerbare fruitige geur komt steeds meer op de voorgrond.
Het fruitige karakter verdwijnt en maakt plaats voor een erg onaangename geur die door het proefpanel beschreven wordt als “paardenstal”, “paardenzweet”,…

Uiteindelijk komen we tot de conclusie dat dit bier naar een nog het meeste ruikt naar een winkel van dierenvoeder.
Jammer van het aroma, en hopelijk scoren de andere gist-soorten beter…

Oude Geuze wordt wel eens “De Champagne” van de bieren genoemd.
Omwille van zijn zurige smaak, maar ook omwille van zijn exclusief karakter.

Brouwerij Timmermans doet er alles aan om hun meest exclusieve product in het oog te laten springen.
De fles van 75 cl is prachtig bedrukt met een oude foto van een brouwerij.

Het bier is donker blond en aanvankelijk vrij helder.
Na 2/3 van de fles wordt het bier meer troebel.
Het schuim is aanvankelijk goed aanwezig, maar zoals bij de meeste Oude Geuzes vervalt het schuim vrij snel tot een blijvend laagje.
Het aroma wordt door het proefpanel onmiddellijk herkend als zijnde een oude geuze (blind geproefd uiteraard).
Zurigheid en nat hooi zijn de aroma’s die de Oude Geuze typeren.

Over de smaak kun je lang praten, of kort zijn.
Zuur.
Zuur van het begin tot het einde. Aanvankelijk is er het zuur zoals dat van snoep (“muiletrekkers”), vervolgens komt citroenzuur en dat citroenzuur overheerst alle andere smaken.

Enkel in de nasmaak komt tussen al het zuur nog eens een medicinale toets opzetten. Van hopbitterheid of mout is hier helemaal geen sprake.

Dit bier van 5,5% alc is zeker verfrissend en dorstlessend.
Sommigen vinden dit fascinerend en leerzaam, maar niemand geniet echt van dit bier.

Daarvoor is het té zuur, té eentonig, té rechtdoor.

Niet iedereen in het proefpanel is een even grote liefhebber van Oude Geuze, maar de iets malsere geuzes (Boon, 3 Fonteinen,…) genieten duidelijk de voorkeur van ons proefpanel …

In september werd het tijd om de West-Vlaamse brouwerijen eens achter ons te laten.
We zochten het verder. Veel verder, in Nederland, dicht tegen de Duitse grens.

Troebel blond bier met dik vol schuim.
Het bier is al vrij troebel en in de 75cl fles zat een gistbodem die een sierlijke presentatie van het bier bemoeilijkt.

Na het uitgieten zie je de gist naar de bodem van je glas zakken.
Er is eerder weinig pareling. Het aroma is eerst hoppig, zoals verse groene hop.
Te snel drinken van dit bier zou een zonde zijn want dit bier geeft zijn aroma’s langzaam maar zeker vrij.
Bananenlikeur, vanille, fruitigheid.

De smaak zet vol en “vettig” aan.
Mooi evenwicht tussen zoet en bitter en de “vettigheid” doet echt denken aan botersnoepen (Werthers echte).
De stevige bitterheid houdt de zaak wel mooi in evenwicht.

Ja hoor, er is een boeiende bierwereld buiten België!!

De smaak vloeit uiteindelijk uit tot een lange hopbitterheid waarin de bananenlikeur uit het aroma weer opduikt.
Met zijn 7,5% alc is dit naar Belgische normen eerder een lichte tripel.
Dit bier wordt omschreven als “boeiend” en “correct”.
Opnieuw geven wij 3 hopbellen.

Het bier is zeker de moeite waard, maar het proefpanel (we mogen kritisch zijn hé) heeft toch wat opmerkingen.
Ten eerste: het oog wil ook wat. Zo veel gist schrikt heel wat consumenten af.
Maar we moeten in acht nemen dat dit een erg kleine (ook naar Belgische normen) en ambachtelijke brouwerij is.
Belangrijker voor het proefpanel zijn de tegenstellingen in dit bier.
Het aroma laat een zomers, verfrissend bier verwachten, maar de combinatie met de “vettige”, eerder winterse smaak wringt een beetje.

Ook ons bier van augustus is vrij recent op de markt.
Sinds 2007 wordt Omer gebrouwen, maar sinds “Tournée Générale” is het op korte tijd een klassieker geworden.

Kraakhelder blond bier met mooi fijnmazig schuim dat vrij goed blijft staan.
Er is ook een rustige en blijvende pareling te zien.
Aan de heren van Bavik en Kwaremont: DIT is vormgeving anno 2013…

Het aroma is best aangenaam, maar niet uitgesproken.
We herkennen de basis van bier: een beetje hop, een beetje mout en een beetje alcohol.

Bij de eerste slok stijgt de alcohol onmiddellijk naar de neus.
Net niet teveel. Voor een bier van 8% alc mag het echt niet meer zijn.
Hopbitter is de rode draad in de smaakervaring.
Het bier zet verfrissend hopbitter aan.
Het bitter ondersteunt ook de zoetere toetsen tijdens de smaakervaring.
Tenslotte krijg je er nog een aangename hopbittere afdronk bovenop.
Het bier trekt droog in de mond.
Klaar voor de volgende slok.

Het proefpanel beschrijft dit bier als “rechttoe rechtaan”.
Een afgewerkt bier dat goed in evenwicht is en een groot publiek zal aanspreken.
Verrassingen bleven uit (maar dat is ook de bedoeling van de brouwer niet), daarom 3 hopbellen.

Kasteel Hoppy (brij. Van Honsebrouck, Ingelmunster)

Dé biertrend van de zomer 2013 was ongetwijfeld de “Tripel Hop”.
Wat nu juist de definitie is van een Tripel Hop blijft wat onduidelijk, maar in de meeste gevallen is het een bier met minstens drie hopsoorten waarbij de techniek van dry-hopping werd toegepast voor een extra hoppige toets.

Brouwerij Van Honsebrouck kon niet achterblijven en bracht de Kasteel Hoppy uit.

Blond helder bier met een bescheiden schuimkraag.
De pareling is onvoldoende om de schuimkraag te ondersteunen, dus die vervalt snel.

Het aroma is eerder moutig dan hoppig.
Mout en wat fruitigheid slaan in de neus samen met een scheut alcohol (ondanks het beperkte alcoholvolume van 6,5%).

De smaak is niet bepaald uitgesproken.
Het enige dat dit bier overeind houdt is de hoppige bitterheid die de smaakervaring bepaalt.
Die bitterheid is stevig gedoseerd, maar het ontbreekt aan andere hoparoma’s.
De smaak wordt als pilsachtig ervaren.

Niet echt een complex of zelfs evenwichtig bier.
Ook in de nasmaak blijft hopbitter de rode draad.
Een “instapbier” voor de pilsdrinker die ook eens iets anders wil proberen.
Dit bier kan de concurrentie niet aan met andere bieren in het hoppige segment.

We hadden geluk want er was deze maand nog een tweede biertje van de maand voorzien…

Kwaremont (brij. Bavik, Bavikhove)

In het zomerzonnetje mag het al eens wat meer zijn.
Daarom in juli 2 biertjes van de maand.
Kwaremont kwam in 2010 in het voorjaar (de Ronde van Vlaanderen) op de markt en is dus nog een recent biertje.

6,6 % alc is aangenaam doordrinkbaar en zo oogt het bier ook.
Goud-koperkleurig en helder met een stevige witte fijne schuimkraag.

Het aroma val het proefpanel in de smaak omwille van zijn complexiteit en zijn frisheid.
We onderscheiden een zekere zurigheid, maar geen zuur zoals een geuze.
Eerder appeltjes in de schil of vers geperst druivensap.
Maar er is ook een zekere rokerigheid aanwezig en ook bloemen en boter worden gesmaakt.

De smaak zet zoetig aan.
Dit wordt beschreven als een “antieke” smaak.
De bloemen (viooltjes) en de boter uit het aroma komen terug.
De bitterheid blijft steeds op de achtergrond, maar er komt wel honingzoet opzetten.
De nasmaak is vrij kort.
De smaakervaring van dit bier kalft een beetje af.

Aantrekkelijk uitzicht en een fijn aroma, maar een eerder eenzijdig zoete smaak en nauwelijks afdronk.
Daarom strandt dit bier op 3 hopbellen.

Maar het moet gezegd, dit bier is toegankelijk en scoort zowel op een zomers terras als binnen bij de haard.

Eerlijk… zowel de naam, de vormgeving van het etiket als de weinige info op het etiket geven de indruk dat het gaat om een toeristisch etiketbier.
Daar moet misschien aan gewerkt worden…

Malheur 10 wordt ook de Malheur Millennium genoemd omdat hij in het jaar 2000 werd op demarkt gebracht.
Een zware klepper, maar niet de zwaarst uit het assortiment dat ook nog de 12 in petto heeft.

Blond bier met een sterke witte schuimkraag en een heel sterke pareling.
Over de helderheid kan een woordje gezegd worden.
Het ene glas is bijna kristalhelder op een kleine sluier na, het andere glas is dan weer erg troebel,terwijl alle flesjes toch vrij gelijkmatig werden uitgeschonken.

Zowel het aroma als de smaak worden gedragen op alcohol.
Niet verwonderlijk natuurlijk bij een bier van 10% alc.
Het aroma is aangenaam en vrij complex.
In de eerste plaats ruiken we fruit. Citruszest en rijpe bananen.
Wij ruiken ook kruiden (koriander?) en groene hop.

Ook de smaak wordt, zoals vermeld gedragen op alcohol.
De complexe samenstelling uit het aroma komt ook in de smaak terug (citrus, banaan, hop), maar nu menen we eerder kardemom te herkennen in plaats van koriander.
Een volle smaak van een “dik” bier, die zeker niet verveelt omdat er ook een stevige hopgift is aan toegevoegd.
Het bier trekt dan ook droog weg en laat een lange hopbittere nasmaak na.

Een goed en evenwichtig bier.
Mocht dit nog niet bestaan, moesten ze het uitvinden.
Maar toch een kritische noot van ons proefpanel: Toch echt wel veel alcohol, die bovendien ook prominent aanwezig is in aroma en smaak.

Op onze brouwdag op 1 mei degusteerden we uiteraard ook een biertje van de maand.

De Hopus Primeur 2013 werd ons vrij troebel geserveerd.
Niet erg want het zonlicht valt erg mooi in dit licht blonde bier met grove sterke witte schuimkraag.
De kleur leunt zelfs een beetje aan bij witbier.

In het aroma veel hop. Heel veel hop.
Aangenaam aroma van groene hopbellen (Goldingshop?) en citrus aroma met geste van citroen.

Het bier zet vrij vol aan maar die volheid maakt snel plaats voor hopbitterheid.
Daarna ervaren we de complexiteit van mout, hop en citrus.
Dit is zeker met dry-hopping.
De afdronk is opnieuw een afwisseling tussen hopbitter en citrus.

Het beugelflesje en het kleine glaasje voor de gist van Hopus zijn intussen bij het grote publiek gekend

De Hopus Primeur 2013 is een bier in het genre van de Duvel Tripel Hop 2012 en 2013 en, geheel volgens de huidige mode, wordt het bier verrijkt met een hopsoort die citrus-aroma’s afgeeft (Citra, Sorachi Ace, Amarillo,…).
De Hopus is te onderscheiden van de Duvel Tripel Hop door een meer uitgesproken bitterheid, die onze voorzitter de quote “Hoe groen kun je gaan?” onttrekt.

De vormgeving is geheel in de stijl van de klassieke Hopus.
Het beugelflesje, het ranke glas en het kleine glaasje voor de gist zijn intussen een vaste waarde in het bierlandschap.

Dit verfrissende bier geeft een fruitige indruk en wekt de honger op.
Een ideaal aperitief op een zonnig terras!

Ook voor het derde seizoen van het Eén-programma Tournée générale komt er een biertje op de markt.
Dit jaar een tripel van 8,5% alc.

De vormgeving van de 75 cl-fles op kurk sluit aan bij de vorige jaren en is dus stijlvol.
Het etiket is ook vrij informatief over de gebruikte ingrediënten.

Het bier is helder blond alleen op het laatste zou een beetje gist een sluier in het bier kunnen
veroorzaken.
Het witte schuim is matig maar er blijft wel een laagje op het bier.
De pareling is vrij sterk.

De eerste kennismaking met het aroma doet denken aan pils (ook Jupiller Tauro wordt genoemd) en Saaz-hop.
Wat niet vaak voorvalt bij een bier is dat je meerdere keren kunt ruiken en nog andere aroma’s vaststellen.
Bij dit bier ruiken we de tweede keer duidelijk vanille en zoete kruiden.

De smaak is verfrissend maar zonder verrassingen.
We proeven een afgerond bier met een hint van thee van rode vruchten
De smaakervaring blijft echter eerder vlak.
Opnieuw wordt Jupiller Tauro genoemd als referentie, wat toch niet echt vleiend is voor een bier dat zich “Premium Tripel” noemt.
In de afdronk duikt een zachte hopbitterheid op die droog wegtrekt.
Correct foutloos bier waar je meer dan eentje kan van drinken maar voor verrassingen is de smaakervaring iets te vlak.

Dit bier is een beetje kleurloos in het grote aanbod tripels dat al bestaat.

De Scheldebrouwerij is ontstaan uit een gilde van Nederlandse hobbybrouwers.
De bieren van de Scheldebrouwerij worden doorgaans op gejuich onthaald bij bierliefhebbers.

In de winkelrekken vind je de bieren van de Scheldebrouwerij wel eens, ze zijn te herkennen aan de mooie potloodtekeningen op de etiketten.

Een erg donker bier vult ons glas.
Naar het licht gehouden onderscheiden we een rode schijn.
Om te kunnen genieten van de schuimkraag moet je flink doorgieten.
Dan krijg je een fijnmazige blijvende beige en wandklevende schuimkraag.

Het aroma blijft vrij gesloten, wat je niet meteen verwacht van een dergelijk donker bier.
Naar mate het bier wat meer op temperatuur komt ruiken we rozijnen, rood fruit en in de achtergrond een licht gebrand aroma.

Het bier zet niet zoet aan. Het heeft een opvallend fijne pareling.
Dulle Griet is geen smaakbom maar een verfrissend bier waarvan je er meer dan eentje kunt drinken.
We proeven een beetje koffie en in de afdronk krijgen we een fijne hoppigheid een een smaak die doet denken aan de snoepen van “Roodhooft”

Onze voorzitter is onmiddellijk verkocht voor dit biertje.
Wij citeren hem graag even: “bier zoals het moet zijn, dat je niet snel beu raakt”.
Anderen in het proefpanel zijn van mening dat het net iets voller had gekund.

In elk geval een prettig biertje dat met zijn 6% alc en verfrissende smaak lekker wegdrinkt.

Het winterbier / nieuwjaarsbier met van Dupont met de toepasselijke naam trok onze aandacht.
Dit door de goede faam van de brouwerij en de flesjes van 37,5 cl op kurk.

Het bier is goudgeel en heeft een stevige schuimkraag dat in een bergstructuur trekt.
Aanvankelijk is het bier vrij helder, maar er zit een ruime gistbodem in.
Na het uitgieten kunnen we zien dat de flesjes lange tijd hebben gelegen.
Restanten van de gistbodem zijn namelijk te zien op de zijkant van de fles.

Al bij het uitgieten valt ons het aroma op.
Dit ruikt naar geuze, stro, en mout.
Een aantrekkelijke geur voor een geuzeliefhebber en gezien het flesje wekt dit wel wat verwachtingen.

Wanneer we het bier proeven stellen we vast dat er geen
zurigheid te bespeuren is.
De smaak kan duidelijk refereren naar de Saison van Dupont.
Verfrissend, hoppig en met een lange hopbittere afdronk.

Een lekker bier maar het lost de gewekte verwachtingen niet helemaal in:
– 9,5% alc, daarvoor verwachten we net iets meer complexiteit in de smaak;
– het veelbelovende aroma komt in de smaak nauwelijks terug;
– volgens het etiket (en dat zien we ook aan het flesje) heeft dit bier 12 maanden in de kelder van de brouwerij gelegen.
Een echte meerwaarde in de smaak van het bier hebben we daarvan niet teruggevonden.

We bewaren een paar flesjes voor de zomer.
Wellicht komt het op een zomerse dag meer tot zijn recht.

En misschien heeft dit bier ook wel potentieel als bewaarbier.