Elke maand degusteren wij één (of meerdere) biertjes zonder te weten wat we precies voorgeschoteld krijgen.
Hierover maken wij telkens een verslag van onze reuk, smaak en ervaringen tijdens het proeven.
Altijd jammer als de echte brouwer niet op een bieretiket vernoemd wordt en we het moeten stellen met de vermelding van een bierfirma die laat uitschijnen zelf bier te brouwen. Voor alle duidelijkheid, er is niets mis met een bierfirma die bier laat brouwen, dat doen we met Ambibrew overigens zelf soms… Maar laten uitschijnen dat er in St-Laureins een brouwerij staat grenst toch aan consumentenbedrog, maar goed, over naar het bier.
Donker roodbruin bier met veel sterk fijn wit schuim. Het schuim vervalt in een rots structuur. Licht gesluierd en hergist.
We schreven het eerder al, de buitenlandse brouwers winnen meer en meer terrein in België.
Het zijn vooral de Nederlandse en Amerikaanse craftbrewers die hun weg beginnen te vinden naar ons land met kwaliteitsbieren met originele recepten en dito smaken.
Onze verwondering was dus niet zo groot toen we deze Amerikaan gewoon in de drankenhandel zagen staan. Onze verwachtingen waren omgekeerd evenredig.
Tripel d’Anvers was één van de laatste nieuwe creaties voor brouwerij De Koninck (vooral bekend van het Bolleke) overkop ging en werd overgenomen door Duvel Moortgat.
Onder Duvel Moortgat werd nog maar weinig aan het bier gewijzigd.
Als biervereniging moet je open staan voor alle mogelijke biertjes en dus gingen we in augustus de extreme toer op.
“De Bittere Waarheid” is een Tripel IPA met 100 IBU. De bitterheid van een bier wordt uitgedrukt in IBU en als je weet dat een Duvel ongeveer 30 IBU heeft, dan kun je je bij de bitterheid van dit bier wel iets voorstellen…
Het etiket van dit bier spreekt ons niet aan. Het is een grijs etiket met een foto van één of ander kunstwerk en bij geen van de vier flesjes is het deftig op de fles gekleefd. Jammer, maar het is de inhoud die telt.
Een flesje Monsieur Rock ziet er stijlvol en wat mysterieus uit en trekt dus de aandacht in het winkelrek.
Het mysterie wordt echter niet toegelicht op het etiket. Je wordt alleen wijzer dat dit bier in de “UK” gebrouwen werd voor Greenbrew Sprl. Greenbrew? Nooit van gehoord, maar zoals je in dit tijdschriftje al kon lezen: de buitenlandse bieren zijn in opmars.
Gesluierd tot troebel blond bier met een dikke maar grove schuimkraag die wordt ondersteund eenstevige pareling.
Brussels Beer Project is momenteel nog een bierfirma die bieren laat brouwen bij Brouwerij Anders. De ambitie is om originele bieren met een moderne touch op de markt te brengen.
Het etiket is misschien niet zo’n eye-catcher, maar het vermeld erg veel gegevens. De soorten hop, EBC, IBU,… merkwaardig genoeg ontbreekt wel de botteldatum.
Zeer donker, bijna zwart bier. De naam “Dark sister” waardig, met een beige sterke en fijne schuimkraag.
Het aroma is ontegensprekelijk weer citrus van de gebruikte Amerikaanse hopvariëteiten. De kleur en het aroma doen ons erg denken aan het bier April, de American Quad: Ongelovige Thomas.
Aan een flesje Grimbergen zie je dat er over het concept is nagedacht. De flesjes wijken dus nog steeds af van standaard flesjes waarin de meeste andere bieren gebotteld worden en de etiketten zijn modern met een duidelijke traditionele verwijzing.
Voor deze Grimbergen Lente Hop werd voor een lentefrisse groene achtergrond geopteerd.
Het bier van 7,7% alc is kristalhelder en goudblond. Het bier is niet hergist in de fles en heeft met zijn kraakwitte schuimkraag eigenlijk het uitzicht van een pils.
Het aroma laat niet veel los. Wat graan, mout en ook een metalige geur. Lente hop? Misschien ook wel een ietsje hop in het aroma…
De smaak is een voortzetting van het aroma. Wat moutig, licht zoetig in de aanzet en op de achtergrond wat fruit (appel?). Het hopbitter is mooi in balans, maar zeker niet uitgesproken Lees verder Grimbergen Lente Hop (Brij. Alken Maes).→
Bier van Nederlandse kleine brouwers is in opmars. En niet onterecht! Getuige deze Ongelovige Thomas van brouwerij Jopen.
Een “American Quad” is de stijlbenaming die verwijst naar het basisbier “Quadrupel” en naar de gebruikte Amerikaanse citrushoppen. Dit is een heel recente bierstijl. Deze variatie op de Quadrupel surft op de huidige hype van citrushoppen (IPA’s, Tripel Hop).
Het meest aantrekkelijke etiket heeft dit bier niet. Op het internet zien we wel een meer kleurrijke variant, maar wij moeten het dus doen met de zwart-witte variant.
Sinds vorige zomer is Cornet beschikbaar, eerst mondjesmaat, maar nu volop in de drankenhandels. Het is een bier dat op eik gelagerd is, maar toch betaalbaar blijft.
Op het etiket staat een ridder in harnas met een zwaard. Tja, je moet er een beetje voor zijn… Verder beroept dit bier zich op een lange historie over brouwerij De Hoorn (later Palm) die werd opgericht door een zekere Theodoor Cornet (Frans voor hoorn). Meneer Cornet zou bier gebrouwen hebben voor de graaf van Maldeghem-Steenhuffel dat op eiken vaten werd bewaard. De graaf van Maldeghem-Steenhuffel, jawel…
Over naar het bier. Kristalhelder blond bier met wit schuim vult ons glas. Het schuim is stevig en wandklevend. Het uitzicht doet erg aan pils denken.
“Manten” zal niet onmiddellijk in het oog springen in het schap met zijn mat-blauwe etiket waarin in sobere witte letters de naam van het bier staat geschreven.
Blijkbaar bestaat er ook varianten van het etiket die naar de stad Kortrijk verwijzen (Manten en Kalle zijn er een soort volksfiguren) en die wat meer in het oog springen. Maar goed. Wij proeven toch blind en “you can’t judge a book by the cover…”
Het bier is zeer donker met een beige schuimkraag. De schuimkraag is dik en vast, maar heeft tegelijk ook redelijk grote bellen.
Het aroma is erg aangenaam met toetsen van koffie, rozijnen, gedroogde pruimen en iets zurigs (Granny Smith?).
van het etiket die naar de stad Kortrijk verwijzen (Manten en Kalle zijn er een soort volksfiguren) en die wat meer in het oog springen.